Variety/variation
There is little wilderness left. At each park there is a fence, a city, a village or road between the habitats.  As a result, animals have become very locked in in recent years due to deforestation, pollution and the disruption of their habitats. 
Animals are constantly learning and every situation offers a learning moment. 
When I train zookeepers, they say the animal is unwilling. 
What I sometimes see is that it has become a pattern of how something is trained and / or that the situation has become the standard. 
Too often the same actions and/ or the same behavior is asked for. If you as a caretaker do everything in the same way, the animal knows what is going to happen and you are very predictable w because of these standard things. It also becomes very boring for the animal and therefore it becomes less motivated. With these types of aspects, you had best alternate a lot in what you do, but also in what you ask from the animal. This forces it to think.
Mental challenge: sometimes you ask an animal to do something and the animal does nothing and looks at you. With novice trainers you often see that the same sign (SD) is sometimes repeated several times. Which actually makes the sign to ask for that behavior to be done lose its value. 
A similar reaction occurs if an animal does not want to change. The caregiver will then call its name several times. That is a natural reaction and is done unconsciously. 
It is important that you take care that when you ask something of an animal it gives you its full attention. Only then should you give the sign (a clear sign). It is important that as a caregiver you must ensure that you are the motivator. You, as the caretaker, must ensure that the animal likes to do something!  So to speak, even when it does not lead tot a treat. This is a challenge, but if you ask the animal to think, you have to keep thinking yourself. 
Variety and variation are super important for the mental development of humans and animals alike. Imagine you had to do the same thing all the time all your life. And that day in and day out. Then you will not be stimulated to develop yourself. 
The same applies to animals. Variation and variety give you incentives that make you think about things. This also gives motivation. The same as with a slot machine, because you are occasionally rewarded you are triggered to continue. 
Therefore, variety and variety are important in life for both humans and animals. 
Do you want to know more about how to motivate your animals? Please, contact me on Coach for Animals. I am happy to help you.
​

Afwisseling/variatie
Er is weinig wildernis meer. Bij elk park zit er een hek, stad, dorp of weg tussen de leefgebieden. Dieren zijn daardoor de laatste jaren erg beperkt geraakt door ontbossing, vervuiling en verstoring van hun leefgebieden. 
Dieren leren continu en elke situatie is een leermoment. Dit is niet alleen in dierenparken maar ook in het "wild"
Als ik dierverzorgers opleid, zeggen ze dat het dier wil niet. 
Wat ik soms dan zie, is het het een patroon is geworden hoe iets getraind wordt en / of dat de situatie een standaard wordt. 
Te vaak dezelfde handelingen en of dezelfde gedragingen vragen. Als je als verzorger alles standaard doet, weet een dier wat er gaat gebeuren en ben je erg voorspelbaar bij de standaard dingen. Tevens wordt het erg saai voor het dier en wordt het daardoor minder gemotiveerd. Bij dit soort aspecten is het het beste dat je juist hier veel afwisselt in wat je doet, maar ook in wat je vraagt. Hierdoor laat je het dier nadenken.
Geestelijk uitdagen: soms vraag je een dier iets te doen en het dier doet niets en kijkt je aan. Bij beginnende trainers zie je vaak dat er soms meerdere keren hetzelfde teken (SD) gevraagd  wordt. Waardoor eigenlijk het teken om die gedraging te laten doen zijn waarde verliest. 
Zo’n zelfde reactie treedt op als een dier niet wil wisselen. De verzorger gaat dan meerdere keren zijn / haar naam noemen. Dat is een natuurlijke reactie en vaak doe je dat onbewust. 
Belangrijk is dat je zorgt als je iets vraagt van een dier het jou zijn volledige aandacht geeft. Dan pas moet je het teken geven (een duidelijk teken). Belangrijk is dat je als verzorger ervoor moet zorgen dat jij de motivator bent. Jij, als verzorger, moet ervoor zorgen dat het dier het leuk vindt om iets te doen! Bij wijze van spreken zelfs voor niets. Dit is een uitdaging, maar als je het dier laat nadenken moet je zelf ook goed blijven nadenken. 
Afwisseling en variatie zijn super belangrijk voor de  mentale ontwikkeling voor mens en dier. Als je je kunt bedenken als je in je leven continu het zelfde zou moeten doen. Dat dag  in dag uit. Dan wordt je niet geprikkeld om je je te ontwikkelen. 
Dit zelfde geldt ook voor dieren. Variatie en afwisseling geven prikkels waardoor je over dingen gaat nadenken. Dit geeft ook motivatie. Hetzelfde als bij een gokautomaat, doordat je af en toe maar beloond wordt word je getriggerd om door te gaan. 
Daarom zijn afwisseling en variatie belangrijk in het leven voor zowel mens als dier. 
Wil je meer weten over hoe je je dieren kunt motiveren? Neem dan contact met mij op Coach for Animals. Ik help je graag verder.
​

impact on less than good Imprinting:
During my 30-year career I have trained a lot of animals and seen them grow up in many animal parks and animal groups. By discussing a lot with colleagues from other parks you come to ever better insights. When I first started working with animals I sometimes saw young animals that did not grow up with congeners. That was often because the animal was rejected by its mother or that the mother could not feed is so that human care had to take over. The latter has such a big impact on such a young animal. Years later you notice  what impact that can have. These animals sometimes cause quite a few headaches for the carers. I've experienced different generations in different species.  If  I look at, for example, male sea lions that have lived in a male group for years from the time they were pups  - and such a male later enters a mixed group (male  with  females  and young  animals) you may actually see that the animal was not properly socialised. This is just one example, but I have also experienced that it causes stereotyped behavior to be exhibited because as a pup no specific behavior had been learned. A pup should be in a group of its kind for as long as possible, so the animal learns what is normal and what is not and also learns to communicate well with its peers. This way the animal gets more benefits later and so do you as a zookeeper, keeper, owner(s) as.
During one of my internships abroad I came to a park where they had males for research, something that was  normal in the past. If I now look back I realise that they were all males and grew up together. A few years later when they were in puberty one went to the group  I was working with (this was the most social animal of the lot) since we have a social group. Fortunately this has worked out well for this animal.
Another male in that group showed a lot of aggression towards animals and people, which meant that he could no longer be placed with his peers and the aggression/frustration got worse. That is something you don't want. I also know two males who are almost the same age and grew up together. One male was always the most dominant one and he came in a mixed group with females and males.  He became insecure but in the mating season he was extremely rough towards the females. I don't think the male ever learned to be a little more social with his females. 
A good imprint is very important and young animals should learn as much as possible to interact with each other before they reach adulthood, instead of  growing up with the  habits and in the environment of carers! The consequences can be so enormous that group dynamics may be disrupted and frustration gets worse.


Do you have an animal that exhibits certain behavior resulting from its past? Feel free to call, maybe Coach for Animals can help you with a solution.

Impact op minder goede inprenting:
In mijn 30 jarige carrière heb ik een heleboel dieren getraind en zien opgroeien in veel dierenparken en dierengroepen. Door veel te discussiëren met collega's van andere parken kom je tot steeds betere inzichten. Toen ik net begon in de dieren branche zag ik soms  jonge dieren die niet opgegroeid waren met soortgenoten. Vaak kwam dat omdat het dier afgestoten werd door de moeder of dat het niet lukte met het voeden bij de moeder waardoor menselijke zorg het over nam. Dit laatste heeft een grote impact op zo’n jong diertje. Je merkt jaren later wat voor impact dat kan hebben. Die dieren geven soms best wat kopzorgen voor de verzorger. ik heb verschillende generaties meegemaakt bij verschillende diersoorten. Als ik kijk naar bijvoorbeeld mannetjes zeeleeuwen die van pup af aan jarenlang in een mannengroep hebben geleefd en later in een gemengde groep, (mannetje met vrouwtjes en jonge dieren) terecht komen, zie je echt dat het dier niet goed gesocialiseerd is. Dit is één voorbeeld, maar ik heb ook meegemaakt dat het ervoor zorgt dat er stereotiep gedrag vertoond wordt doordat er als pup geen soorteigen gedrag geleerd is. Een pup hoort zo lang mogelijk in een groep van zijn soortgenoten te zitten: zo leert zo'n diertje wat normaal is en wat niet en leert ook goed te communiceren met zijn soortgenoten. Zo heeft het dier er later meer profijt van en jij als dierenpark/verzorg, baasje(s) daardoor ook. 
Tijdens één van mijn stages in het buitenland kwam ik bij een park waar ze mannetjes hadden voor onderzoek, iets wat in het verleden heel normaal was. Maar als ik nu  terug kijk, realiseer ik me dat de pups allemaal mannetjes waren en samen waren opgegroeid. Een paar jaar later toen ze in de pubertijd zaten is er een naar de groep waar ik werk gegaan (dit was het meest sociale dier) en aangezien we een sociale groep hebben, heeft dit gelukkig goed uitgewerkt voor dit dier.
Een ander mannetje uit die groep vertoonde veel agressie naar dieren en mensen. Daardoor gebeurde het dat hij niet meer bij andere soortgenoten gedaan werd en de agressie/frustratie erger werd. Dit is iets wat je niet wilt. Ook ken ik twee mannetjes die bijna even oud zijn en samen zijn opgegroeid. Eén mannetje was altijd de dominantste en deze kwam in een gemengde groep met vrouwtjes en mannetjes. Hij werd onzeker maar in de paartijd was hij extreem ruig naar de vrouwtjes. Ik denk dat het mannetje nooit heeft geleerd om wat socialer met zijn vrouwtjes om te gaan. 
Een goede inprenting is erg belangrijk en jonge dieren moeten zo veel mogelijk leren om met elkaar om te gaan voor ze volwassen zijn. In plaats van op te groeien met de gewoontes en in de omgeving  van verzorgers!  De gevolgen kunnen zo enorm zijn dat de groepsdynamiek verstoord wordt en er frustratie kan ontstaan of erger kan worden.


Heb je een dier die bepaald gedrag vertoond aks gevolg van zijn verleden? Bel gerust, misschien kan Coach for Animals je helpen met een oplossing.

Breaking patterns; what we used to do doesn't have to be of this time anymore, think of other insights.
We sometimes think we know it so well and subconsciously we may get into a pattern. This is especially possible in animal training, sometimes you are in a flow, so that the animal already realizes what training that you want to do. As a good trainer you will find a somewhat different way, but if you do continue you have the chance that you will get into a fixed pattern so that you cannot take steps and therefore get stuck. Sometimes it's right to break those patterns. It can also provide clarity for the animal and that is what it is all about.

A completely different matter regarding breaking patterns is activism, sometimes it is better to  think about what patterns tell us.
Activism is a good thing, it makes you think and keeps you on your toes. Sometimes it's good to check regularly if you're still doing as well as you think you are. 
At the beginning of my career as an animal trainer, I worked differently from how things are going now. In my previous blogs you could read about my experiences in Gran Canaria. That was really an old manner of training. In the 1970s/80s, there was a lot of punishment, wherever possible feeding was restricted, which stimulated the motivation of the animal. In my opinion that is simply not done and should never be done again. However, changing the way I work is a slow process. Fortunately I have been able to retrain every time throughout my career and at other parks I can watch in order to improve the  well-being  of my own animals.
It just takes a lot of effort to break patterns sometimes. Fortunately, there is now a completely different way of working than in the 70/80s. The process of improving animal welfare is now also accelerating, probably because of public opinion and the training of carers. Fortunately, the process is at least progressing. Unfortunately, I still see the way we worked with animals work in the 80’s still being used. I talk about horses, dog sports and some old habits in zoos where unfortunately they still use aversive means. They are habits that are so outdated and are caused by  ignorance. These parks/animal owners  may contact Coach for Animals to  improve  this.  Together we will make a  plan  to  improve animal welfare. 

Do you need help breaking your patterns? Feel free to call, maybe Coach for Animals can help you with a good pattern during your training sessions.

Different mode/mood,  working mode, training mode, relaxed  mode.
Everyone knows it, you're doing something and someone comes along who wants to do something completely different from what you're doing. If you have children it will  be completely recognizable. Sometimes you have to switch to get out of the "old"  mode (that's what I call it). You also see  this in animals: if you want to teach an animal something and you are approaching it, do you know what the animal is doing? At  times you may know, but sometimes not at all. It may be that an animal in the group has been frolicking (you don't know) and the moment you are with the animals you move directly to the training. You then have the risk that an animal does not want to go along with your plan at all. It is best to start the session simply, or even better to build in an acclimatizing moment.
Prepare the animal for what you want to do, then it will not hit the animal so hard.. 

This is also true for yourself: if you have had a tough conversation with your colleague or boss and you want to start training immediately afterwards. It may be that your mind is not at the training. Then I often ask myself whether it is ok to do the training with my animal. In my opinion it  is not. Wait a moment with the  training, prepare for that training. Are you going to train? Or do you keep it easy? But I think it's best to wait until you can focus a little more on the training. Subconsciously you are probably engaged in the conversation you have had, but the most important thing is that you are aware that you may not be fully there  and  above all  aware of how you react to your animal. All these aspects may affect the animal, so prevent frustration in the animal or in you as a caregiver.  You would prefer to see no frustration in the animal so that you can take steps with a training. This keeps it fun for the animal and also improves its welfare.

By getting the animal used to what you actually want, you have a better chance that your training or session will succeed. This is true not only for animals but actually for everything. The motivation will be greater if you prepare someone or an animal, there will be a better anticipation and that may achieve more success. 

Would you like someone to come and look at you in an objective way and coach you for better animal welfare for your animals? Feel free to call, maybe Coach  for Animals can help you with a good training mode for you and your animal.

Verschillende modus/mood, werkmodus, trainingmodus, relaxt modus 
Iedereen ken het wel, ben je ergens mee bezig en dan komt er iemand die totaal iets anders wil doen dan waar jij mee bezig bent. Als je kinderen hebt, zal dat helemaal herkenbaar  zijn: soms moet je even schakelen om uit de “oude” modus (zo noem ik het maar even) te komen. Dit zie je ook bij dieren, als je een dier iets wil leren en je komt eraan, weet je dan waar het dier mee bezig is? Op sommige momenten weet je het misschien maar, soms ook helemaal niet. Het kan zijn dat een dier in de groep aan het stoeien was (je weet het niet) en je gaat meteen als je bij de dieren bent met de training  aan de gang. Dan heb je kans dat een dier helemaal niet direct met jouw plan mee wil gaan. Het beste is om simpel te beginnen met de sessie, of nog beter: een acclimatiseermoment in te bouwen; bereid het dier voor op wat je wil gaan doen, dan komt het minder hard aan bij het dier. 

Dit is hetzelfde voor jouzelf als je met je collega of baas een pittig gesprek hebt gehad en je wil daarna meten gaan trainen: dan kan het zijn dat je hoofd niet bij de training is. Dan stel ik vaak de vraag aan mijzelf of het dan wel goed is om de training met mijn dier te gaan doen. Mijn mening is dat het dat niet is. Wacht even met de training, bereid je er even op voor. Ga je wel trainen? Of houd je het gemakkelijk? Maar ik denk dat het het beste is om te wachten totdat je je wat meer op de training kunt concentreren. Onbewust ben je waarschijnlijk toch bezig met het gesprek dat je hebt gehad. Het belangrijkste is echter dat je je ervan bewust bent dat je er misschien niet helemaal bij bent en vooral bewust bent hoe je reageert op je dier. Al deze aspecten kunnen invloed hebben op het dier, het voorkomt frustratie bij het dier of bij jou als verzorger. Het liefst wil je dat er geen frustratie is bij het dier zodat je stapjes kunt zetten in een training. Zo blijft het leuk voor het dier en wordt het welzijn van het dier ook beter.

Door het dier te laten wennen aan wat je eigenlijk wil, heb je een grotere kans dat je training of sessie gaat slagen. Dit geldt niet alleen voor dieren maar eigenlijk met alles. De motivatie zal groter zijn als je iemand - of een dier - voorbereidt, er is een betere anticipatie waardoor er meer succes behaald kan worden. 

Wil je dat er iemand op een objectieve manier naar je werkt komt kijken en wil je je hiermee laten coachen voor een beter dierenwelzijn voor jou dieren? Bel gerust, misschien kan Coach for Animals je helpen met een goede trainingsmodus tussen jou en je dier.

Evolution
How can we make things better? We know Charles Darwin  with his theory, of course and now years later we have found out that there is an evolution in the development of life on earth anyway. Everything is evolving or in other words: everything is developing. Every cell on earth is developing and adapting to the environment where it finds itself at that moment. If we consider humans we realize that100 years means a lot of development. These adjustments and the knowledge thereof has been continuously used and is still being used. Being involved in the development and knowledge and researching in order to improve it is good. But I think it's good to look critically at what really matters: everything developed! That's what animal training is. That is also developing more and more. Not so long ago -  only some 40 years - punishment was used for getting something done from an animal. Fortunately, that is for the larger part no longer the case. Developments are progressing with a view to improving animal welfare. If we look at what's changed, from working with slip chains, power bands, using whips and tracks, and just go through with them. Fortunately, some of these resources are being used less and less and mutual trust is increasingly being used. Although we work with the trust of the animal, it is important to know how this evolution went and that you are aware of future development. Then we come to the question I just started with: how can we improve things? Or rather how can we improve communication with animals? Coach  for  Animals can help to improve this communication with your animals! Feel free to contact us!
​

Evolutie
Hoe kunnen we dingen beter maken? We kennen natuurlijk Charles Darwin met zijn theorie en nu, jaren later, zijn we erachter dat er sowieso een evolutie is in het ontwikkelen van het leven op aarde. Alles evolueert of misschien beter gezegd is aan het ontwikkelen. Iedere cel op aarde is aan het ontwikkelen en past zich aan aan de omgeving waar hij op dat moment is. Als we kijken naar de mens dan is er 100 jaar veel ontwikkeld. Deze aanpassingen en de kennis daarvan wordt continu gebruikt en wordt nog steeds gebruikt.  Het bezig zijn met de ontwikkeling en kennis en het onderzoeken om het te verbeteren is goed, maar ik denk dat het ook goed is om kritisch te kijken wat er echt toe doet. Alles ontwikkelt zich! Dat is in de dierentraining ook. Die ontwikkelt zich ook steeds meer. Niet zo lang geleden (40 jaar) werd er gestraft om iets van een dier gedaan te krijgen. Gelukkig is dat grotendeels niet meer het geval, de ontwikkelingen gaan vooruit met het oog op het verbeteren van dierenwelzijn. Als we kijken wat er is veranderd vanaf het werken met slipkettingen, stroombanden, het gebruiken van zweepjes en sporen, en ga daar maar even in door, zien we dat deels deze middelen gelukkig steeds minder worden gebruikt en  er steeds meer gebruik wordt gemaakt van wederzijds vertrouwen. Ondanks dat we met vertrouwen van het dier werken is het wel belangrijk om te weten hoe die evolutie is gegaan  en dat je je bewust bent van de ontwikkelingen in de toekomst. Dan komen we bij de vraag waar ik net mee begon: hoe kunnen we dingen beter maken? of beter gezegd hoe kunnen we de communicatie verbeteren met dieren? Coach for Animals kan helpen deze communicatie te verbeteren met uw dieren! Neem gerust contact met ons op!
​

Black and white
How beautiful can it be when you think like animals. And people are often lost in thoughts, they're thinking so much that they forget if it's really necessary to think about it. Animals sometimes (most time) look away when they dislike something. My interpretation is then when they look away - "If I don't see it then it's not there".  This behavior is natural, not only for the animal itself but also for its environment. If there is a conflict with a an other animal, the animal that does not want conflict turns its head or walks away or gives off a different signal. The funny thing is, people do this, too.

I think that is interesting  to know what is going on in the animal's head. I see it as something where you know something's up, but try to let it go as much as you can. Things I don't have to think about, I try not to think about. It's energy saving for yourself.
That way I have more freedom in my head and can really give my full attention to what I want. The downside is that I'm a little forgetful from time to time - or does that have something  to do with age:-) - it's not because I consciously forget, but I don't find it disturbing either. This allows me to focus more on what I really like and what I really want. in animals. Black and white thinking is probably not without reason either. Animals have a system for survival, and that is also the case for humans. Just look at the climate problem, people who have to survive don't think about it. These people are already glad they have food. In animals it is the same, they are in the process of survival and therefore do not deal with other things: that would cost too much energy.
​

Zwart wit 
Hoe mooi kan het zijn als je net als dieren denkt. En mensen zijn vaak  in gedachten, Ze zijn zo aan het denken dat ze vergeten of het echt nodig is om er over na te denken. Dieren  kijken soms (vaak) weg als ze iets minder prettig vinden. Mijn interpretatie is dan als ze weg kijken: "Ik zie het niet dan is het er ook niet".  Dit gedrag is niet alleen voor het dier zelf natuurlijk, maar ook voor zijn omgeving. Als er een conflict is met een soortgenoot draait het dier dat geen conflict wil zijn hoofd om of loopt weg of geeft een ander signaal af. Het grappige is dat mensen dit ook doen.
Ik vind dat wel interessant om te weten wat er in het hoofd van het dier omgaat. Het is in ieder geval leerzaam. Ik zie het als iets waarvan je weet dat het er is maar je probeert het zo veel mogelijk los te laten. Dingen waar ik niet over hoeft na te denken, probeer ik ook niet over na te denken, het is een energie besparing voor jezelf.
Op die manier heb ik wel meer vrijheid in mijn hoofd. Zo kan ik de aandacht die ik wil geven ook echt volledig daar op concentreren. Het nadeel is wel dat ik af en toe wat vergeetachtig ben - of heeft dat met leeftijd te maken:-) - het is niet omdat ik het bewust vergeet maar ik vind het ook niet storend. Hierdoor kan ik meer focussen op wat ik echt leuk vind en wat ik echt wil. Bij dieren is het zwartwit denken waarschijnlijk ook niet voor niets. Dieren hebben een systeem om te overleven en ook bij de mens is dat het geval. Kijk maar naar het klimaatprobleem, mensen die moeten overleven denken daar niet aan, die zijn al blij dat ze eten hebben. Bij dieren is dat het zelfde, ze zijn  bezig om te overleven en houden zich dus niet bezig met andere dingen, iets wat  te veel energie kost.

Jubilee! 
Last  year I had my  jubilee of being employed at the Dolfinarium for 25  years. Here I  learned  a lot and  because  I worked there more  doors opened enabling me to do  internships in other parks. For example, it is always good to take a look in other kitchens. This gave me the opportunity to watch worldwide in animal parks such as in Hong Kong, Alaska, Canada  in several places in America, Sweden.

​These glimpses ranged from 1 week to three weeks of internships. 
By looking beyond just the company where you work, you have a more open view of the work and you can take ideas back to your own animals. This is to improve well-being even more. 
It is  not  always possible tocarry out all your ideas , but it also helps the company where  you work to further develop. The most important thing is that you continue to develop yourself. Developing yourself is the same as training with your  animal.  
Development is progress. Because I saw and learned a lot in my career, I was able  to  develop. As a result, I see more and want to continue  to develop with the aim of improving the welfare of my animals.
It's a mindset:  do you keep doing what you always have done or are you going to try  to  achieve your goal?
30 years  ago, before I even came to work in this  field I wanted to  become a forester. So my goal  was to enroll at  the forestry school. I managed to do that.  As a holiday job I got  to  work at the Dolfinarium  as a 15  year old  boy. It changed my purpose! My goal became to be able to work with special  animals.That's why I went  to the (at that time)  only school for animal care in Barneveld. After my studies and conscription into the army,  I was able to work in Paris as a dolphin/sealion trainer and a year  later I was at Gran  Canaria. That  same year I worked in Spain and the head zookeeper  called from the  Dolfinarium and asked me if I was willing to come to Harderwijk to work there. That was the beginning of my 25  yearsat the Dolfinarium. I soon got a permanent contract and  achieved my goal  in that. 
I want to remark  that if you keep your mindset on something and focus on that you  can  achieve something.
My personal  goal now is to  improve animal welfare even more with Coach for Animals and  Woodschpecker for animals  under human care.  So feel free to call in order to learn what we can do and make.

Jubilaris! 
Afgelopen jaar heb ik mijn jubileum gehad van 25 jaar in dienst zijn bij het Dolfinarium. Hier heb ik veel geleerd, maar doordat ik er werkte, gingen er ook meer deuren open om bijvoorbeeld stage te kunnen lopen in andere parken; het is altijd goed om in andere keukens te kijken. 
Zo kreeg ik de kans om wereldwijd te kunnen kijken in dierenparken zoals in Hongkong, Alaska, Canada en op verschillende plekken in Amerika en Zweden . 
Deze kijkjes variëerden van 1 week tot drie weken stages. 
​Door verder te kijken dan alleen het  bedrijf waar je werkt heb je een bredere blik op het werk en kun je ideeën meenemen naar je eigen dieren. Dit om het welzijn nog meer te verbeteren. 
Het is niet altijd mogelijk al je ideeën uit te kunnen voeren, maar het helpt het bedrijf waar je werkt ook om verder te ontwikkelen. Het belangrijkste is dat je zelf blijft ontwikkelen. Jezelf ontwikkelen is hetzelfde als trainen met je dier.
Ontwikkeling is vooruitgang. Doordat ik veel  gezien en geleerd heb in mijn carrière kon ik mij ontwikkelen. Hierdoor zie ik meer en wil ik mij blijven ontwikkelen met als doel het welzijn van dieren te verbeteren.
Het is een mindset, blijf je doen wat je altijd doet of ga je een nieuw doel proberen te behalen?
30 jaar geleden, voor ik überhaupt in dit vakgebied kwam werken, wilde ik boswachter worden. Daarom was mijn doel om op de bosbouwschool te komen en dat is mij gelukt, Als vakantiewerk kwam ik op het Dolfinarium te werken als 15 jarig jongetje. Toen veranderde mijn doel! Mijn doel werd om met bijzondere dieren te kunnen werken. Daarom ging ik naar de toen nog enige school voor dierverzorging in Barneveld. Na mijn studie en dienstplicht, kon ik in Parijs aan het werk als dolfijnen-/ zeeleeuwentrainer en een jaar later zat ik op Gran Canaria. Hetzelfde jaar dat ik in Spanje werkte, belde het hoofd van de dierverzorgers op het Dolfinarium met de vraag of ik naar Harderwijk wilde komen om daar te gaan werken. Dat was het begin van mijn 25 jaar Dolfinarium. Ik kreeg al snel een vast contract en heb mijn doel daarin bereikt.
Ik wil hiermee zeggen dat als je je mindset vasthoudt en je focust daarop dan kun je echt iets bereiken. 
Mijn persoonlijke doel is nu om met  Coach for Animals en  Woodschpecker dieren onder menselijke zorg het dierwelzijn nog meer te verbeteren. Dus bel gerust voor wat we allemaal doen en maken.

Empathy;
When I'm working with the animals, I'm really enjoying myself. Especially when I see that some animals are caring for one of their peers.
I work with Steller sea lions, among others. I've been working with them since the beginning of my career. There used to be a male who really took care of the oldest animal in that group. When I got there,Teun (as he was called) made  sure Snibbechien  came along too. If she wasn't there I'd ask him where she was  and he'd go get her. Super cute to see.  Of course, I also see this behaviour in mothers with their young. But the great thing is that I also see this in the older animals. Now, after many years, and a few generations later, the group of Steller sea lions has a different formation. Now Olympia is the oldest of the group and the nice thing is that Snibbechien is an aunt of Olympia. The other day I was cleaning the housing and when changing I saw that one of the younger females really took care of Olympia, she really kept looking where Olympia was and whether she actually went with the group.
Frans de Waal has written a beautiful book about Mom's last embrace. Here he describes extensively about empathy among monkeys. I really recommend reading it. But I'm truly convinced that all animals have empathy. I wonder if you as a reader also have this experienced this. Of course, we humans are also animals, we have empathy, but so have other animal species. At least that is my experience.  It  would be nice if  you would share your experiences  too! 
​

Empathie;
Als ik aan het werk ben met de dieren ben ik echt aan het genieten. Vooral als ik zie dat sommige dieren zorgzaam zijn voor één van zijn of haar soortgenoten.
Ik werk onder-andere met Stellerzeeleeuwen. Hier werk ik eigenlijk van het begin van mijn carrière al mee. Vroeger was er een mannetje die erg zorgzaam was voor het oudste dier in die groep. Als ik eraan kwam, zorgde Teun (zo heette hij) dat Snibbechien er ook bij kwam. Als zij niet er was, vroeg ik waar ze was en  ging hij haar halen. Superschattig om te zien.  Dit gedrag zie ik natuurlijk ook bij moeders met hun jongen. Maar het mooie is dat ik zie dat dit ook bij de oudere dieren gedaan wordt. Nu na vele jaren, zelfs een paar generaties later, heeft de groep Stellerzeeleeuwen een andere formatie. Een tijd geleden  was Olympia de oudste van de groep en het leuke is dat Snibbechien een tante is van Olympia. toen ik het verblijf aan het schoonmaken was en bij het wisselen zag ik dat één van de jongere vrouwtjes echt voor Olympia zorgde, ze bleef echt kijken waar Olympia bleef en of ze ook mee ging samen met de groep. 
Frans de Waal heeft een mooi boek geschreven over mamma’s laatste omhelzing. Hier beschrijft hij veel over empathie bij apen. Echt een aanrader om te lezen. Maar ik ben ervan overtuigd dat alle dieren empathie hebben. Ik ben benieuwd of jij als lezer deze ervaring ook hebt. Wij mensen zijn natuurlijk ook dieren, wij hebben empathie maar andere diersoorten hebben dat ook. Mijn ervaring is dat wel in ieder geval. Het zou leuk zijn als je jouw ervaringen ook zou willen delen! 
​

Can we make animals smarter?
My opinion  is  that  you  can  definitely  make animals  smarter.  Actually, you're  already  doing  that unconsciously. In my previous  blogs you could  read  that  animals  are a mirror to you as a caretaker. Animals learn every moment, but that which they like they will do more often. Anything they find unpleasant they will try to  avoid. As a caretaker, you want the best for your animal! Therefore, it is good to give the  animal stimuli through which the animal can learn.  
This can be by teaching toys that you give but also by learning medical actions. 
The latter is useful, and prevents fear for these actions: they are also prepared.

Is an animal under human care not domesticated nowadays? 
A few weeks ago, I was working with sea lions. I felt like I was working with a pet. 30 years ago when I started working with wild animals there were still animals that came from the wild. Fortunately, that's not happening anymore (at  least not in the good animal parks).
Over the years, the animals have become more and more trained and now, after a number of generations, it seems that the trained animals are more used to the environment and it looks like they are domesticated. Let’s us take a look at the old days when dogs weren't living with humans. Now it's almost impossible to imagine, but dogs are really domesticated. Despite that, they still are and will remain animals where instincts are still at work.
We humans have also become used to the behaviour of animals. 
We get to know the animals better and better, but also animals under human care. That is because they have become used to the environment, they learn continuously. If you have read all my blogs you know that this theme comes back again and again. Without us knowing we do things and the animals react to that and this unconscious remains an important point of attention. We regularly do things unconsciously and it is important to become aware of your unconscious.

Kunnen wij dieren slimmer maken?
Mijn mening is dat je  dieren zeker slimmer kunt maken. Dat doe je eigenlijk al onbewust. 
In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat dieren een spiegel zijn voor jou als verzorger. 
Dieren leren elk moment, maar wat ze fijn vinden doen ze vaker. Alles wat ze vervelend vinden proberen ze te voorkomen. Als verzorger wil je het beste voor je dier! Daarom is het goed om het  dier prikkels te geven waardoor het dier daarvan leert . 
Dat kan zijn door speeltjes die je geeft maar ook door medische handelingen aan te leren. 
Dit laatste is handig, en voorkomt angst voor deze handelingen. tevens zijn  ze voorbereid.

Is een dier onder menselijke zorg tegenwoordig niet gedomesticeerd?
Een paar weken geleden was ik aan het werk met de zeeleeuwen. Ik had het gevoel dat ik met een huisdier aan het werk was. 30 jaar geleden toen ik begon met het werken met wilde dieren, waren er nog dieren die vroeger nog uit het wild vandaan kwamen . Gelukkig gebeurt dat nu niet meer. (In ieder geval niet in de goede dierenparken)

In de loop der jaren zijn de dieren steeds meer getraind en lijkt het nu, na een aantal generaties, dat de getrainde dieren meer gewend zijn aan de omgeving en lijkt het dat ze gedomesticeerd zijn. Laten we eens kijken naar vroeger toen honden nog niet met de mens leefden. Nu is het bijna niet voor te stellen, maar honden zijn echt gedomesticeerd. Desondanks zijn en blijven het dieren waar nog steeds instincten in aanwezig zijn.
Wij mensen zijn ook gewend geraakt aan het gedrag van dieren. 
​Wij leren de dieren steeds beter kennen maar ook dieren onder menselijke zorg, ook al omdat ze gewend zijn aan de omgeving, ze leren continu. Als jullie al mijn  blogs gelezen hebben, weten jullie dat dit thema steeds weer terugkomt. Zonder dat wij het weten doen wij dingen en daar reageren de dieren op en dit onbewuste blijft een belangrijk punt van aandacht. Wij doen regelmatig dingen onbewust en het is belangrijk om bewust te worden van je onbewuste.

"Who trains who" or "who learns from whom"


Have you ever heard …? I have heard regularly in my career "who trains who". At the beginning of my career it was mainly to learn from my mistakes during training, but  after  30 years of experience I look at it in a totally different way.
"Who trains who" is more an expression to tell you that you learn from your animals. Maybe it's better to express this differently and well “Who learns from whom". For you as a carer of animals it is important that you learn from your animals. The  animals  are  the  best  teachers you can find.

Animals continuously provide information and you respond to this information or not. 

As a carer/trainer you use different training techniques. If you are very strict concerning those techniques you provide clarity to the animal. Clarity is for your animal very important and prevents frustration.
The techniques are not the only important thing, it is also important to know the animal, to create mutual trust.  
In my previous blogs you have read that I think it is important to watch one’s animal as closely as possible and pay attention to your non-verbal conduct. “Who trains who” could be seen as a mirror of your conduct/training. So you learn from your animal but you are also trained by your animal. It is not at all wrong to be trained by your animal. In my opinion it is good if you learn from or are trained by your animal.

​Do you want to learn more from your animals, but you don't see what to look at?  Feel free to contact us en maybe Coach  for Animals can help you with the way you and your animal reflect each other.

„Wie traint wie” of „wie leert van wie”
Heb jij het wel eens gehoord …? Ik heb in mijn carrière regelmatig gehoord  “wie traint wie”. In het begin van mijn carrière was het vooral om van mijn trainingsfoutjes te leren, maar na 30 jaar ervaring kijk ik er totaal anders naar. 
" Wie traint wie" is meer een uitdrukking om ook in te zien dat je leert van je dieren. Misschien is het beter is om de uitdrukking anders te formuleren, namelijk “Wie leert van wie”. Als verzorger van dieren is het belangrijk dat je leert van je dieren. De dieren zijn de beste leerkrachten die je maar kunt vinden. 
Dieren geven continu informatie en op deze informatie reageer je of juist niet. 

​Als verzorger/trainer gebruik je verschillende trainingstechnieken. Als je heel strikt bent betreffende die technieken geef je duidelijkheid aan het dier. Duidelijkheid naar je dier is erg belangrijk en voorkomt frustratie. 
De technieken zijn niet alleen belangrijk, het is ook belangrijk het dier te kennen, wederzijds vertrouwen te hebben.  
In mijn vorige blogs heb je kunnen lezen dat ik het belangrijk vind zoveel mogelijk naar je dier te kijken en op jouw non-verbale gedrag te letten. “Wie traint wie” zou je kunnen zien als een spiegel van jou gedrag/training. Je leert dus van je dier, maar je wordt ook getraind door je dier. Het is helemaal niet fout om dus getraind te worden door je dier, het is naar mijn inzicht juist goed als je leert van of getraind wordt door je dier.
Wil je meer leren van je dieren maar je ziet niet waar je naar moet kijken? Bel gerust, misschien kan Coach for Animals je helpen met de weerspiegeling tussen jou en je dier.