Can we make animals smarter?
My opinion  is  that  you  can  definitely  make animals  smarter.  Actually, you're  already  doing  that unconsciously. In my previous  blogs you could  read  that  animals  are a mirror to you as a caretaker. Animals learn every moment, but that which they like they will do more often. Anything they find unpleasant they will try to  avoid. As a caretaker, you want the best for your animal! Therefore, it is good to give the  animal stimuli through which the animal can learn.  
This can be by teaching toys that you give but also by learning medical actions. 
The latter is useful, and prevents fear for these actions: they are also prepared.

Is an animal under human care not domesticated nowadays? 
A few weeks ago, I was working with sea lions. I felt like I was working with a pet. 30 years ago when I started working with wild animals there were still animals that came from the wild. Fortunately, that's not happening anymore (at  least not in the good animal parks).
Over the years, the animals have become more and more trained and now, after a number of generations, it seems that the trained animals are more used to the environment and it looks like they are domesticated. Let’s us take a look at the old days when dogs weren't living with humans. Now it's almost impossible to imagine, but dogs are really domesticated. Despite that, they still are and will remain animals where instincts are still at work.
We humans have also become used to the behaviour of animals. 
We get to know the animals better and better, but also animals under human care. That is because they have become used to the environment, they learn continuously. If you have read all my blogs you know that this theme comes back again and again. Without us knowing we do things and the animals react to that and this unconscious remains an important point of attention. We regularly do things unconsciously and it is important to become aware of your unconscious.

Kunnen wij dieren slimmer maken?
Mijn mening is dat je  dieren zeker slimmer kunt maken. Dat doe je eigenlijk al onbewust. 
In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat dieren een spiegel zijn voor jou als verzorger. 
Dieren leren elk moment, maar wat ze fijn vinden doen ze vaker. Alles wat ze vervelend vinden proberen ze te voorkomen. Als verzorger wil je het beste voor je dier! Daarom is het goed om het  dier prikkels te geven waardoor het dier daarvan leert . 
Dat kan zijn door speeltjes die je geeft maar ook door medische handelingen aan te leren. 
Dit laatste is handig, en voorkomt angst voor deze handelingen. tevens zijn  ze voorbereid.

Is een dier onder menselijke zorg tegenwoordig niet gedomesticeerd?
Een paar weken geleden was ik aan het werk met de zeeleeuwen. Ik had het gevoel dat ik met een huisdier aan het werk was. 30 jaar geleden toen ik begon met het werken met wilde dieren, waren er nog dieren die vroeger nog uit het wild vandaan kwamen . Gelukkig gebeurt dat nu niet meer. (In ieder geval niet in de goede dierenparken)

In de loop der jaren zijn de dieren steeds meer getraind en lijkt het nu, na een aantal generaties, dat de getrainde dieren meer gewend zijn aan de omgeving en lijkt het dat ze gedomesticeerd zijn. Laten we eens kijken naar vroeger toen honden nog niet met de mens leefden. Nu is het bijna niet voor te stellen, maar honden zijn echt gedomesticeerd. Desondanks zijn en blijven het dieren waar nog steeds instincten in aanwezig zijn.
Wij mensen zijn ook gewend geraakt aan het gedrag van dieren. 
​Wij leren de dieren steeds beter kennen maar ook dieren onder menselijke zorg, ook al omdat ze gewend zijn aan de omgeving, ze leren continu. Als jullie al mijn  blogs gelezen hebben, weten jullie dat dit thema steeds weer terugkomt. Zonder dat wij het weten doen wij dingen en daar reageren de dieren op en dit onbewuste blijft een belangrijk punt van aandacht. Wij doen regelmatig dingen onbewust en het is belangrijk om bewust te worden van je onbewuste.

"Who trains who" or "who learns from whom"


Have you ever heard …? I have heard regularly in my career "who trains who". At the beginning of my career it was mainly to learn from my mistakes during training, but  after  30 years of experience I look at it in a totally different way.
"Who trains who" is more an expression to tell you that you learn from your animals. Maybe it's better to express this differently and well “Who learns from whom". For you as a carer of animals it is important that you learn from your animals. The  animals  are  the  best  teachers you can find.

Animals continuously provide information and you respond to this information or not. 

As a carer/trainer you use different training techniques. If you are very strict concerning those techniques you provide clarity to the animal. Clarity is for your animal very important and prevents frustration.
The techniques are not the only important thing, it is also important to know the animal, to create mutual trust.  
In my previous blogs you have read that I think it is important to watch one’s animal as closely as possible and pay attention to your non-verbal conduct. “Who trains who” could be seen as a mirror of your conduct/training. So you learn from your animal but you are also trained by your animal. It is not at all wrong to be trained by your animal. In my opinion it is good if you learn from or are trained by your animal.

​Do you want to learn more from your animals, but you don't see what to look at?  Feel free to contact us en maybe Coach  for Animals can help you with the way you and your animal reflect each other.

„Wie traint wie” of „wie leert van wie”
Heb jij het wel eens gehoord …? Ik heb in mijn carrière regelmatig gehoord  “wie traint wie”. In het begin van mijn carrière was het vooral om van mijn trainingsfoutjes te leren, maar na 30 jaar ervaring kijk ik er totaal anders naar. 
" Wie traint wie" is meer een uitdrukking om ook in te zien dat je leert van je dieren. Misschien is het beter is om de uitdrukking anders te formuleren, namelijk “Wie leert van wie”. Als verzorger van dieren is het belangrijk dat je leert van je dieren. De dieren zijn de beste leerkrachten die je maar kunt vinden. 
Dieren geven continu informatie en op deze informatie reageer je of juist niet. 

​Als verzorger/trainer gebruik je verschillende trainingstechnieken. Als je heel strikt bent betreffende die technieken geef je duidelijkheid aan het dier. Duidelijkheid naar je dier is erg belangrijk en voorkomt frustratie. 
De technieken zijn niet alleen belangrijk, het is ook belangrijk het dier te kennen, wederzijds vertrouwen te hebben.  
In mijn vorige blogs heb je kunnen lezen dat ik het belangrijk vind zoveel mogelijk naar je dier te kijken en op jouw non-verbale gedrag te letten. “Wie traint wie” zou je kunnen zien als een spiegel van jou gedrag/training. Je leert dus van je dier, maar je wordt ook getraind door je dier. Het is helemaal niet fout om dus getraind te worden door je dier, het is naar mijn inzicht juist goed als je leert van of getraind wordt door je dier.
Wil je meer leren van je dieren maar je ziet niet waar je naar moet kijken? Bel gerust, misschien kan Coach for Animals je helpen met de weerspiegeling tussen jou en je dier.

Social people /animals , what is social? 
Social or antisocial, it is all how you look at it as a caretaker. What is desirable and what is normal for the animal? Some animals naturally exhibit a certain conduct. Some animals exhibit conduct that may not be desirable for us. As an animal  behavioural therapist, I mainly keep in mind where that conduct comes from. Conduct is there for a reason.
Some animal owners (for example of dogs) sometimes call the conduct a problem conduct. But is this conduct really a "problem" conduct?
It is often an interpretation of what we want as humans and what we find normal social conduct.
Fortunately, there are many zoo keepers in zoos who are well trained; we look at what the natural conduct of an animal is and from that we look at what normal conduct is. As a pitfall, the interpretation of conduct can sometimes be different from what it really is. 
Every person learns things in his life that are good and not good. People are great at interpreting things. 
I don't think interpreting things always leads to good results. This is because it is often not based on facts. Look at animals to see what their needs are, are they in line which what they get?
Let us we look critically at the needs and the choices the animal has. Can you tell if an animal is feeling well or not? 
If we look at social animals, these are animals that show empathy towards their peers, it does not follow that the animal should naturally be social towards us humans. That's not to say you cannot teach the animal this. In some zoos they have the wish for an animal  not to be social to humans, while at other animal parks that is seen as desirable conduct. It just depends on what a park wants with its animals. 
Animals in an animal park will always get used to the caretaker, or maybe they get used tot where the food comes from (the caregiver). They will quickly realize where the food is coming from. If there is danger or the animal feels threatened it will respond to it. Everything we do affects the conduct of the animal: so it follows that it also affects social and 'antisocial' conduct.
If you want to know how you affect your animal, feel free to take contact with Coach  for  Animals!
​

Sociale mensen /dieren, wat is sociaal? 
Sociaal of asociaal: alles gaat om hoe je als verzorger er naar kijkt. Wat is wenselijk en wat is normaal voor het dier? Sommige dieren vertonen van nature bepaald gedrag. Sommige dieren vertonen gedrag wat voor ons misschien niet wenselijk is. Ik denk als dierengedragstherapeut vooral over waar dat gedrag vandaan komt. Gedrag is er niet voor niets.
​Door sommige diereigenaren (bijvoorbeeld van honden) wordt soms het gedrag probleemgedrag genoemd. Maar is het gedrag wel „probleem” gedrag?
Vaak is het een interpretatie van wat wij als mens willen en wat wij normaal sociaal gedrag vinden.
Gelukkig zijn er veel dierverzorgers in dierentuinen die goed opgeleid zijn, er wordt gekeken naar wat het natuurlijke gedrag is van een dier en daar vanuit wordt er gekeken naar wat normaal gedrag is. Een valkuil van de interpretatie van gedrag  kan zijn dat het soms anders is dan dat het in werkelijkheid is. 
Ieder mens leert in zijn leven dingen wat goed en niet goed is. Mensen zijn een kei in dingen interpreteren. 
Volgens mij komt het door dingen interpreteren niet altijd goed uit. Dit omdat het vaak niet op feiten is gebaseerd. Kijk bij de dieren wat hun behoeftes zijn, kloppen die wel met wat ze krijgen?
Laten we kritisch kijken naar de behoeftes en de keuzes die het dier heeft. Kun je zien of een dier lekker of juist niet lekker in zijn/ haar vel zit?
Wanneer we kijken naar sociale dieren, dieren die empathie tonen voor zijn of haar soortgenoten. Dat wil niet zeggen dat het dier van nature sociaal naar ons als mens zouden moeten zijn. Maar dat wil ook niet zeggen dat je dit niet het dier kunt aanleren. In sommige dierentuinen hebben ze de wens dat een dier niet sociaal naar de mens is, terwijl bij andere dierenparken dit juist wel wenselijk is. Ongeacht wat een park wil met zijn /haar dieren. 
Dieren in een dierenpark zullen altijd aan de verzorgers gaan wennen, misschien gewenning aan waar het voedsel vandaan komt (de verzorger). Een dier heeft heel gauw door waar het voedsel vandaan komt. Als er gevaar is of het dier voelt zich bedreigt dan zal het dier daarop reageren. Alles wat wij doen, heeft invloed op het gedrag van het dier: daarvan uitgaand heeft het dus ook invloed op het sociale en "asociale" gedrag.
Wilt u weten wat voor invloed u heeft op uw dier, neem gerust contact met Coach for Animals op!

Training techniques in everyday life
Every trainer/carer who has children might use the same techniques for animals for their kids.
I have two very sweet children and the use of training techniques with your kids works just as well.
It's the same techniques. Not that you give your kids the same reward, but that you reward them. As a parent, you know what your child needs- you can use that as a reward. Also with children it is all about trust, exactly the same as with animals!

To feel what the needs are and anticipate on them. If it gets a little more difficult, you can make it a little easier for your child to get something done so that the threshold is a little less high. You're not going to present the end goal to your animal or child right away -you're doing it all in steps. Your 4-year-old child doesn't learn mathematics immediately, but you start slowly with some sums. You also do this by teaching behaviour to animals.
If you want to train blood taking from animals, you do so with small steps. With your child you do that step by step, you slowly prepare your child by explaining to them what is going to happen and eventually you reward them with something fun. It's a little more difficult with animals because they can't talk, but the technique is the same.
Now that it has been scientifically proven that animals also have emotions, you have to anticipate on them and will get more done if you use it in a positive way. You're going to abuse it, and  of course you don't want to,  but sometimes you subconsciously do things that later turn out to be counterproductive. That is easier to explain to children, here you can just say that you were wrong.  That's okay, that's how you teach your child: making mistakes is not a bad thing and that you as a parent/caregiver also make mistakes.
It doesn't matter to make mistakes if you dare to admit it yourself. For your animal too it's okay to make mistakes as long as you learn from it! After that, you'll make it clear what's good. Being consequent is important but sometimes a giving way a little and being flexible with the situations out there is also very important. There's a situation when it's a little less pleasant to do and you know that an animal or your child finds something very exciting, don't ask the extreme but find the acceptable way in it. In doing so you prevent an animal or child from being traumatized and the animal and or child might just keep doing it next time in another situation.

As a novel trainer and parent you make mistakes and often you don't get it right because of what you do wrong and you miss all kind of little things. You're working in a black and white manner. Over the years you will notice that you make mistakes and you will learn from them. This way you grow in the learning process and you continue to develop yourself as a carer/parent.
As a parent of my kids and as a trainer of animals, I also see differences: in children it is a bit easier because you can explain things (of course only if they can talk) and this makes teaching easier. With animals it is different, this is the same as with children who cannot talk and or can react like babies.  In the past I had a rather hard time with my kids during their time as babies (that's how I describe it). It was also a learning process for me. In the beginning I didn't realize I could use training techniques, but when I realized I could use them properly it got easier. If you want an animal to unlearn something you'll eventually get to the  extinction burst. This is when the undesired behavior worse. If you react to this, the behavior will not extinguish, but if you continue with your training technique, the behavior will eventually really disappear. What is important is that you are sure that there is really nothing medical going on. One of my kids was crying every night, because of this technique she ended up sleeping well. Again you had to find out if there was really nothing going on. Because of this technique, my child finally had a good night's sleep (and dad too).

Coach for  Animals mainly gives hand-on coaching and gives advice, which you as a caretaker but also as a zoo really need to do better concerning the care of your animals and thereby improve the animal welfare even more.

Have you become curious? Feel free to ask for more information.
You are not a carer, but are interested in the techniques we use we would like to hear from you!

Trainingstechnieken in het dagelijkse leven
Iedere trainer/verzorger die kinderen heeft, gebruikt misschien wel dezelfde technieken als dieren voor hun kids.
Ik heb twee heel lieve kinderen en het gebruik van trainingstechnieken bij je kids werkt net zo goed.
Het zijn dezelfde technieken. Niet dat je je kids dezelfde beloning geeft, maar wel dat je ze beloont. Je weet als ouder wat je kinds behoeftes, dat kun je gebruiken als beloning. Ook bij kinderen gaat het om vertrouwen, exact het zelfde als bij dieren!

Het aanvoelen wat de behoeftes zijn en daarop anticiperen. Als het wat moeilijker wordt, kun je het wat makkelijker maken voor je kind om iets voor elkaar te krijgen zodat de drempel iets minder hoog is. Je gaat niet gelijk het einddoel presenteren bij je dier of kind, dat doe je allemaal in stapjes. Je kind van 4 leer je niet gelijk worteltrekken, maar begin je langzaam met wat sommetjes. Dit doe je ook met het aanleren van gedragingen bij dieren. 
als je bloedafname wil trainen bij dieren doe je dat met kleine stapjes. Met je kind doe je dat ook stap voor stap, je bereidt je kind langzaam voor door ze uit te leggen wat er gaat gebeuren en uiteindelijk beloon je ze met iets leuks. Bij dieren gaat het wat moeilijker omdat ze niet kunnen praten, maar de techniek is hetzelfde.
Nu het wetenschappelijk is bewezen dat dieren ook emoties hebben, moet je daar op anticiperen en kun je meer voor elkaar krijgen als je dat op een positieve manier gebruikt. Als je het gaat misbruiken, en dat wil je natuurlijk niet, maar soms doe je onbewust dingen waarvan later blijkt dat het averechts werkt. Dat is bij kinderen makkelijker uit te leggen, hier kun je gewoon zeggen dat je fout zat, dat geeft niet, zo leer je je kind ook dat fouten maken niet erg is en dat ook jij als ouder/ verzorger ook fouten maakt.
Het geeft niet om fouten te maken als je het zelf maar durft toe te geven. Ook naar je dier is het niet erg om fouten te maken als je er maar van leert! Als je het daarna maar duidelijk maakt wat wel goed is. Consequent zijn is belangrijk maar soms is een beetje meegaan en flexibel zijn met de situaties die er zijn ook erg belangrijk. Als er een situatie is waar het wat minder prettig is om te doen en je weet dat een dier of je kind iets heel spannend vind,. vraag niet het uiterste maar zoek de acceptabele weg daarin. Zo voorkom je dat een dier of kind er een trauma krijgt en heb je dat het dier en of kind het de volgende keer misschien in een andere situatie het gewoon blijft doen.

Als beginnend trainer en ouder maak je fouten en heb je vaak niet gelijk door wat je fout doet en zie je die kleine dingen niet. Je bent heel zwart-wit aan het werk. In de loop der jaren merk je dat je fouten maakt en daar leer je van. Zo groei je in het leerproces en blijf je jezelf als verzorger/ ouder ontwikkelen.
Ik zie als ouder van mijn kids en als trainer van dieren ook verschillen: bij kinderen is het iets makkelijker omdat je dingen kunt uitleggen (natuurlijk als ze kunnen praten) en hierdoor gaat het aanleren makkelijker. Met dieren is dat anders, dit is hetzelfde als met kinderen die niet kunnen praten en of kunnen reageren zoals baby’s.  In het verleden heb ik met mijn kids een best pittige tijd gehad tijdens de babytijd (zo beschrijf ik het maar even). Het was ook een leerproces voor mij. IN het begin had ik niet door dat ik de trainingstechnieken kon gebruiken. maar toen ik door had dat ik die goed kon gebruiken werd het makkelijker. Als je een dier iets wil afleren kom je op den duur bij de extinction burst. Dit is dat het gedrag wat je niet wil hebben eerst erger wordt. Als je hier op reageert zal het gedrag niet uitdoven maar als je doorzet met je trainingstechniek zal het gedrag uiteindelijk echt uitdoven. Belangrijk daarbij is wel dat je zeker weet dat er echt niets medisch aan de hand is. Eén van mijn kids was elke nacht aan het huilen, door deze techniek sliep ze uiteindelijk goed door. Nogmaals je moest er wel eerst achter komen of er echt niets aan de hand was. Door deze techniek had mijn kind uiteindelijk een goede nachtrust (en papa ook).

Coach for Animals geeft vooral praktijk-coaching en geeft advies, waar je als verzorger maar ook als dierentuin echt wat aan hebt om de verzorging van je dieren nog beter uit te voeren en hierdoor het dierenwelzijn nog meer te verbeteren . 

Ben je nieuwsgierig geworden? Vraag gerust naar meer informatie.
ben je geen verzorger maar wel interesse in de technieken die wij gebruiken wij horen graag van u!

Basic seat (station) and selection training:


if you have a group of animals and you want to feed this group easily as a caretaker, it is very convenient to give each animal its own place. How are you going to teach this? I usually look at it from the point of view of the animal: what is a nice place where the animal likes to sit. So basically you look at where the animal often sits. This way you can be sure that the animal feels safe and is also relaxed! When an animal sits down in such a place, you reward it at that moment. But it may be that you do not have the space or that an animal is less comfortable to sit somewhere. In that case  you need to look at where the animal feels best and relaxed and try to reward it in this new place with primary reward.
There can be several reasons why an animal does not want to sit somewhere, of course you have to anticipate on that. Reasons why an animal is not comfortable somewhere may be: an animal has to sit down with animals with which it has a lesser connection, an animal has no overview of the enclosure, or rather of the group of his peers. For example, a harem boss with sea lions would like to keep an eye on his harem, but also like to have a view of the younger males. Are there aspects that make an animal anxious? All these points are important to take into account. If you have taken it into account, you can also have animals move by to taking/guiding it with a target. By feeding the animal at the same place each time, the animal will eventually sit there every time. If necessary, you can give a signal to it so that it always sit on that signal at that place. This probably doesn't even have to be a conscious act, because animals often see you coming and go sit at their station at their own volition.
That station is the base from which I work with the animals every time.
It ensures that I am sure that every animal gets enough to eat, but also have an overview, to take the animals out of a certain pattern and to be able to do individual training.
The latter is especially important in order to be able to train things when you do not have a change option and still get things done such as health  training, being able to weigh animals and train other medical actions.
In my career I developed a selection training about which I gave a presentation at IMATA in 2004.
The selection training is that the whole group sits at their own place/station and on signal you pick one animal off its place, the rest of the group stays in place. Then you also reward these animals including  the animal that goes with you. Then you do the training with that one animal. Every time you reward the animal you train with, you also reward the animals that stay at their station. 
Sitting still is often even more difficult than going with the carer to do a training.
This allows you to train an individual animal within a large group of animals. It may happen that an animal leaves its place during this training. It is important to know that you always go back to basics. The base is the station. Especially staying calm is important and that this is well rewarded. this prevents disruption of the individual training.
If you are interested and would like to know more about how to best handle this, please feel free to contact us! Coach for  Animals is a specialist in this type of training by developing this.
​

Basis zitplaats en selectie training:


Als je een groep dieren hebt en je wilt als verzorger deze groep makkelijk voeren, dan is het erg handig om ieder dier zijn eigen plek te geven. Hoe ga je dit aanleren? Ik kijk meestal vanuit het dier, wat vindt het dier een fijne plek om te zitten. Dus eigenlijk kijk je waar het dier vaak zit. Hierdoor weet je zeker dat het dier zich veilig voelt en ook relaxt zit! Als een dier op zo'n plaats gaat zitten beloon je hem op dat moment. Het kan zijn dat je niet de ruimte hebt of dat een dier het minder prettig vindt om ergens te zitten. Dan moet je kijken naar waar het dier het best en relaxt zit en probeer je het dier op deze nieuwe plek te belonen met primaire beloning.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom een dier ergens niet wil zitten, daar moet je natuurlijk wel op anticiperen. Redenen waarom een dier ergens niet fijn zit zijn: een dier moet gaan zitten bij dieren waar hij een mindere klik mee heeft, dat een dier geen overzicht heeft op het verblijf, of juist op de groep soortgenoten. Een harembaas bij zeeleeuwen bijvoorbeeld, wil graag het overzicht hebben op zijn harem, maar ook graag zicht hebben op de jongere mannetjes. Zijn er aspecten waar een dier angstig van wordt. Al deze punten zijn belangrijk om rekening mee te houden. Heb je er rekening mee gehouden dan kun je ook dieren van plaats laten veranderen om een dier met een target mee te nemen/begeleiden. Door het dier hierdoor op één plek elke keer te voeren zal het dier uiteindelijk zelf elke keer daar gaan zitten. Eventueel kun je er een teken aan geven zodat ze altijd op dat teken op deze plaats gaan zitten. Bewust hoeft dat waarschijnlijk niet eens want dieren zien je vaak al aankomen en gaan vaak uit hun zelf op hun station zitten.
Dat station is de basis waarvan ik elke keer weer werk met de dieren.
Het zorgt ervoor dat ik zeker weet dat ieder dier genoeg te eten krijgt. maar ook om overzicht te hebben, de dieren uit een bepaald patroon te halen of individuele trainingen te kunnen geven.
Dit laatste is vooral van belang om dingen te kunnen trainen terwijl je geen wissel mogelijkheid hebt en om toch dingen voor elkaar te krijgen zoals gezondheidstraining, dieren kunnen wegen en andere medische handelingen te kunnen trainen.
In mijn carrière heb ik een selectie training ontwikkeld waar ik in 2004 bij IMATA een presentatie over heb gegeven.
De selectie training is dat een groep dieren  allemaal op hun eigen plaats/station gaan zitten en je één dier op teken van zijn/haar plaats haalt, waarbij de rest van de groep op hun plek blijft zitten. Vervolgens beloon je ook deze dieren inclusief het dier dat met je meegaat. Vervolgens doe je de training met dat ene dier. Elke keer als je het dier waar je mee traint beloont, beloon je ook de dieren die blijven zitten op hun station. 
Stil zitten is namelijk vaak nog moeilijker dan mee gaan met de verzorger om een training te doen.
Hierdoor kun je binnen een grote groep dieren gewoon een individueel dier trainen. Het kan voorkomen dat een dier tijdens deze training van zijn/haar plaats gaat. Belangrijk is om te weten dat je altijd terug naar de basis gaat. De basis is de station. Vooral het rustig blijven zitten is belangrijk en dat hiervoor goed beloond wordt. Dit voorkomt verstoring van de individuele training.
Heeft u interesse en wilt u meer weten hoe u dit het beste aan kunt pakken, neem dan gerust contact met ons op! Coach for Animals is specialist in dit soort trainingen door dit te ontwikkelen.

LRS

​If you start reading books about training, you will see that about LRS (Least Reinforcing Scenario) there are different things described and how you may apply them. Applying them properly is essential for the goal you want to achieve.  One book says that you have to turn your back for 3 seconds and ignore your animal, the other book on the other hand tells you to look at the animal for 3 seconds. Small details make all the difference, only this time there are big differences .
Namely, turn around and ignore or look and keep its attention! 
What exactly is LRS and why do you use it? The latter is especially important to know, before you apply it. The main reason is avoiding frustration in your animal. You want to make sure that the animal gets a positive feeling. If you look at the different descriptions, the animal will feel differently about being approached. If you don't keep that in mind, you get a completely different result. 

If you turn your back and ignore the animal, it may develop frustration faster than if you keep its attention and keep an eye on it.
The latter is therefore also the correct method.
In order to teach an LRS, the animal will have to be rewarded regularly, especially in the beginning. You should also to think of it as a conduct that you are teaching.
If you do not teach the animal an LRS properly, you have a good chance that you will get the opposite result. And of course you want to avoid that!
Experience teaches us that rewarding by giving positive attention is never wrong when you are working with your animal. Ignoring results in frustration. Ignoring the animal used to be done to make it clear that it did something wrong. But is that what you want? I think you should focus on what you want from the animal! This is best done if you have the animal’s attention. 
For example, many books state that ignoring the animal will help it to think. But if you think about that,  ..... you  don't know if the animal  knows that it is showing a wrong conduct (which is our  opinion).  The animal may think he did something  right!  Therefore, it is important to maintain a positive attitude.

How would I apply LRS:
An animal has not done a good conduct, something the  animal would normally be able to do!  
The animal comes towards me, the animal pays attention to me and I keep its attention for 3 seconds, or I reward it with a small treat. Then I will ask for a different conduct and without  rewarding afterwards I immediately ask for the conduct that went a little less but with extra energy. But the action described above I may also do sometimes,  but with rewards in between.
LRS is a complicated thing. If you don't know how to apply it , it may produce the      opposite result.
I  hope that these blog gives more clarity and that together we ensure that there is less  frustration in people  ;-) and  animal.

Coach for animals can help you  with that, if you want to  know more,  please feel free to contact us!  

LRS

​Als je in verschillende boeken gaat lezen over training zul je zien dat er over LRS (Least Reinforcing Scenario) verschillende zaken beschreven worden en hoe je die toepast. Het goed toepassen is wel essentieel voor het doel dat je wil behalen.  In het ene boek staat dat je je 3 seconde om moet draaien en je dier moet negeren, het andere boek stelt daarentegen dat je het dier 3 seconde moet aankijken. De kleine details maken het verschil, alleen dit keer zijn er wel grote verschillen.
Namelijk omdraaien en negeren of aankijken en aandacht vasthouden! 

Wat is LRS nou precies en waarom gebruik je het?  Dit laatste is vooral erg belangrijk om te weten, voordat je het gaat toepassen. De hoofdreden is vooral om frustratie bij je dier te voorkomen. Je wil ervoor zorgen dat het dier een positief gevoel krijgt. Als je kijkt naar de verschillende beschrijvingen zal het dier zich anders benaderd voelen. Als je dat niet in gedachten houdt, krijg je een heel ander resultaat. 
Bij het omdraaien en negeren van het dier, zal hier bij het dier eerder frustratie kunnen ontstaan dan bij aandacht vasthouden en aankijken.
Dit laatste is daarom ook de juiste methode.
Om een LRS aan te leren zal het dier vooral in het begin regelmatig beloond moeten worden. Je moet het ook zien als een gedraging die je aanleert. Leer je het dier een LRS niet goed aan heb je een grote kans dat je juist het tegenovergestelde resultaat krijgt. Dat wil je natuurlijk zien te voorkomen!
Ervaring leert dat belonen door positieve aandacht nooit verkeerd is als je aan het werk bent met je dier. Negeren resulteert juist in frustratie. Negeren van het dier werd vroeger gedaan om duidelijk te maken dat het iets fout had gedaan. Maar wil je dat? Ik ben van mening dat je juist moet focussen op wat je wel wil van het dier! Dit kan je het beste doen als je de aandacht hebt van het dier. 
In veel boeken staat bijvoorbeeld bij het negeren dat dat helpt om het dier na te laten denken. Maar als je daar over nadenkt, ..... je weet niet of het dier weet dat hij een foute gedraging vertoont (wat onze mening is). Het dier denkt misschien wel dat hij iets goed heeft gedaan! Daarom is het belangrijk om positieve aandacht te houden. 

Hoe zou ik LRS toepassen:
Een dier heeft een gedragingen niet goed gedaan van iets wat het dier normaal wel zou kunnen!
Het dier komt naar me toe, het dier heeft aandacht voor mij, ik hou die aandacht 3 seconden vast, of ik beloon met een kleine beloning. Vervolgens vraag ik een andere gedraging en zonder daarna te belonen  vraag ik direct daaarna de gedraging die wat minder ging maar met extra energie. Maar het hierboven beschrevene wil ik ook wel eens doen maar dan met beloningen tussendoor.
LRS is een ingewikkeld iets. Als je niet goed weet hoe je het moet toepassen kan juist het tegenover gestelde resultaat ontstaan.
Ik hoop dat deze blog meer duidelijkheid geeft en dat we samen er voor zorgen dat er nog minder frustratie bij mens ;-) en dier ontstaat. 
Coach for animals kan je daarbij helpen, wil je meer weten neem gerust contact op!

Learning from animals, 
In an earlier blog you read more about animals in zoos. Today a blog from a totally different perspective. Which is a bit broader and more worldly,  which doesn't really have to do with zoos, but which is part of the education we can offer our guests.
Sometimes I think people think they're superior to nature. But are we really? Look what we do with wildlife? What do we do with "their" habitat. Whatever our habitat is, by the way I sometimes think that we humans consider ourselves too important to have to share the earth with other species.

What can we learn from animals? 
A lot..............,, instead of looking at it from the economically point of view and saying "yes" everywhere, it is important to look at what we can learn. 
Animals do not take more than they need from nature, allowing nature to recover. For example, let's look at the large forest destruction. We humans are so selfish. If we humans acted just like animals, everything would look very different. We would then destroy houses that these people live in. This is already typical human behavior. Animals have that too- not on as large a scale as we humans do. There are several tribes that still live primitively, even if we westerners (as I call us) can still learn from that, or actually we have forgotten. These tribes live together with nature instead of  off nature. That is, of course, a gradual difference!  If you live with nature, you only use what is necessary and leave enough so that nature can recover. In today's Western world, we use and throw away a lot. I think that needs to change. Biodiversity has changed to a level that actually goes far beyond its limits. Nature can hardly recover, nature does take care of that.  It is not for nothing that terrible diseases arise in the world: it is out of balance out.. In my opinion humanity  wants to profile itself in this way and above all to keep it in order economically.

Could nature restore the economy or the opposite? 
ACTION: what would it be like if everyone took containers to the supermarket to unpack everything wrapped in plastic and put the plastic in the bins. You could scan the plastic with the barcodes and leave the plastic in the supermarket at the checkout. The supermarket will then really have to come up with something else to replace the plastic. If everyone were to do this, it would save a lot of plastic, I think. As long as we accept that plastic, the supermarket will not change.
​

Leren van dieren, 
In een eerdere blog lazen jullie meer over dieren in dierentuinen. Vandaag een blog vanuit een totaal andere kijk.
​Wat breder en wereldser, wat eigenlijk niet direct met dierentuinen te maken heeft, maar wat wel meespeelt voor de educatie die we kunnen bieden aan de gasten. 
Soms denk ik dat mensen denken dat ze superieur zijn over de natuur. Maar wat zijn we echt, kijk wat we doen met wild? Wat doen we met “hun” leefgebied. Wat ook ons leefgebied is overigens. Ik denk soms wel eens dat wij mensen zich te belangrijk vinden om de aarde te moeten delen met andere soorten. 
Wat kunnen we leren van dieren? 
Heel veel………..!, in plaats van het economisch te bekijken en overal “ja maar“ op te zeggen, is het van belang vooral te kijken wat we kunnen leren. 

​Dieren nemen niet meer dan ze nodig hebben van de natuur, waardoor de natuur zich kan herstellen. Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar de grote boskap. Wat zijn wij mensen toch egoïstisch. Als we zouden kijken alsof dieren gewoon net als mensen zouden zijn, dan zou alles er heel anders uitzien. We zouden dan dus huizen waar deze mensen in wonen vernietigen. Dit is al typisch menselijk gedrag. Dieren hebben dat ook maar, niet op zo’n grote schaal als wij mensen doen. Er zijn verschillende stammen die nog primitief leven, zelfs daar kunnen wij westerlingen (zo noem ik het maar even) nog van leren, of eigenlijk hebben wij dat verleerd. Deze stammen leven samen met de natuur in plaats van ván de natuur. Dat is natuurlijk een nuanceverschil! Als je met de natuur leeft, gebruik je alleen wat nodig is en laat je genoeg over zodat de natuur zich kan herstellen. In de westerse wereld van tegenwoordig gebruiken we en gooien we vooral veel weg. Mijns inziens moet dat veranderen. De biodiversiteit is veranderd naar een niveau dat eigenlijk ver over de grens gaat. De natuur kan zich bijna niet herstellen, daar zorgt de natuur wel voor. Er is niet voor niets dat er verschrikkelijke ziektes in de wereld ontstaan: de balans is eruit. Naar mijn inzicht door de mensheid omdat deze zich zo wil profileren en vooral het economisch op orde wil houden.
Zou de natuur het economische kunnen herstellen of juist het tegenover gestelde? 
ACTIE: hoe zou het zijn als iedereen bakjes meenam naar de supermarkt om alles wat in plastic verpakt is uit te pakken en in de bakjes doen. Het plastic met de barcodes scan je en je laat het plastic in de supermarkt bij de kassa. De supermarkt zal dan echt iets anders moeten verzinnen om het plastic te vervangen. Als iedereen dit zou doen scheelt dat heel veel plastic lijkt me. Zolang wij dat plastic aannemen zal o.a. de supermarkt niet gaan veranderen.

Ageing and animals
Animals are getting older and there are several aspects to this. You can see that an animal is keeping up and this could very well be a survival mechanism. As carer, you don't always notice that an animal might be worse off than it actually seems. I know an animal that often sits with its beak in a jet of water. You could think it likes it or it feels good for it,  but if I look closely at the animal, I'd rather say that it has problems with its teeth. It is an indicator to me that the animal suffers from her teeth (as far as it still has some). Observing this way I learnt at a seminar a few years ago from Sabrina Brando from Animal Concepts and saw a movie about a polar bear doing the same thing at a waterfall. When the animal died, the  autopsy  revealed that it had a large abscess in its jaw. This made me think that what you see is not always what it seems. I'm going to go further, don't think too black and white. This is not only true for older animals. It might as well be natural in younger animals.
If you see that an animal is suffering badly, what is being done about it in animal park?

Euthanasia: how is that decision made? Are we going to decide about the death of an animal? If you see that an animal is really suffering and you know that its life is not going to get any better, it is sometimes better to make the choice and to help an animal and put it out of its misery.

An animal dies: what then? There are questions that arise, sometimes it is important to dwell on this: how is it all arranged?
Can the other animals say goodbye or should the animal go directly for autopsy? What is the best way? Nowadays we know that animals have emotions too. Should we act on that as human beings? I think so myself. Do you also pay attention to the animals that have lived together for years, do you let the group also say goodbye? Do the zookeepers have enough opportunity to say good-bye to the animal? These are things that are not so pleasant and actually it is  the most tragic part of the whole profession. It is difficult and you have to be able to handle it or at least know where to go as a carer. There are also former carers who have worked with the animal for years and they might also like to  be informed of the death of the animal.
In parks, there are often regular season ticket holders who also know the animals through and through and so are some of the regular visitors. I think it's good to explain what happened, possibly also to assist them and as a carer you can also tell these people the fine stories that give them support as well.
I have now experienced that animals I had worked with intensively were eventually prepared at Naturalis in Leiden. It gave me a good feeling that they were also used for educational purposes after their death, precisely because these two animals had also come together as a couple to the Netherlands and I saw them both grow up together;  that gave me a lot of comfort and pride.

Coach for  Animals mainly gives hands-on coaching and advice, which you as a caretaker, but also as a zoo, really need to do better concerning the care of your animals and thereby improve animal welfare even more.

Have you become curious? Feel free to ask for more information.
Older animals need more care and after care!

Ouderdom bij dieren

​Dieren worden ouder en daar komen meerdere aspecten bij kijken. Bij veel dieren zie je dat een dier zich heel groot houdt en dit zou heel goed een overlevingsmechanisme kunnen zijn. Hierdoor zie je als verzorger niet altijd dat een dier er misschien slechter aan toe is dan het daadwerkelijk lijkt. Ik ken een dier dat vaak met haar bek in een waterstraal zit. Je zou kunnen zeggen dat ze dat leuk of lekker vindt, maar als ik goed kijk naar het dier zou ik eerder zeggen dat zij last van haar gebit heeft. Het is een indicator voor mij dat zij last heeft van haar tanden (zover zij die nog heeft). Zo te kijken komt doordat ik paar jaar geleden op een seminar was van Sabrina Brando van Animal Concepts, en daar een filmpje zag over een ijsbeer die hetzelfde deed bij een waterval. Toen het dier overleed, kwam bij de autopsie naar voren dat er een groot abces in zijn kaak zat. Dit deed mij denken dat wat je ziet niet altijd is wat lijkt te zijn. Kijk verder, denk niet te zwart-wit. Dit is overigens niet alleen bij oudere dieren zo. Dit kan net zo goed ook bij jongere dieren zijn natuurlijk.
Als je ziet dat een dier erg aan het lijden is wat doen ze dan in jouw dierenpark?
Euthanasie: hoe wordt die beslissing genomen? Wie zijn wij om te gaan beslissen over de dood van een dier? Maar als je ziet als een dier echt lijdt en je weet dat het leven niet beter gaat worden, is het soms beter om de keuze wel te maken om een dier te helpen en uit zijn lijden te verlossen.
Overlijdt een dier: wat dan? Zo zijn er vragen die opspelen, soms is het wel belangrijk om daarbij stil te staan: hoe is het allemaal geregeld? 
Mogen de andere dieren afscheid nemen of moet het dier direct mee voor autopsie? Wat is de beste manier? We weten ondertussen dat dieren ook emoties hebben, moeten we daar als mens op anticiperen? Ik denk zelf van wel. Dan kom je ook bij de soortgenoten die jarenlang samen hebben geleefd, laat je de soortgenoten ook afscheid nemen? Krijgen de dierverzorgers genoeg gelegenheid om goed afscheid te nemen van het dier? Het zijn dingen die niet zo prettig zijn en eigenlijk is het het rotste deel van het hele vak.  Het is lastig en je moet er wel tegen kunnen of in ieder geval weten waar je als verzorger terecht kunt. Misschien zijn er ook oud-verzorgers die jaren lang met het dier hebben gewerkt en die zouden het misschien ook prettig vinden om in ieder geval ingelicht te worden van het overlijden.
Er zijn in parken vaak vaste abonnementhouders die de dieren ook door en door kennen, maar dat geldt ook voor sommigen van de gewone bezoekers. Ik denk zelf dat het goed is om uit te leggen wat er gebeurd is, eventueel ook om hun bij te staan en als verzorger kun je deze mensen ook de fijne verhalen vertellen waardoor zij ook steun krijgen.
Ik heb nu meegemaakt dat dieren waar ik intensief mee gewerkt had uiteindelijk bij Naturalis in Leiden geprepareerd werden. Het gaf mij een goed gevoel dat zij ook na hun dood voor educatieve doeleinden gebruikt werden, juist ook omdat deze twee dieren ook nog eens samen als koppel naar Nederland waren gekomen en ik ze alle twee samen heb zien opgroeien; dat gaf mij enorm veel  troost en trots.
Coach for Animals geeft vooral praktijk-coaching en geeft advies, waar je als verzorger, maar ook als dierentuin echt wat aan hebt om de verzorging van je dieren nog beter uit te voeren en hierdoor het dierenwelzijn nog meer te verbeteren . 
Ben je nieuwsgierig geworden? Vraag gerust naar meer informatie.
oudere dieren geven meer zorg en nazorg!

Timing everything you do, an animal learns continuously.
​If an animal likes or finds it pleasant, the behavior that the animal exhibits at that time will probably be strengthened. The other day I was with a friend who wants to train her dog as a therapist dog. The little animal is just over puberty and gets very excited about a new visitor.  

So I was also greeted enthusiastically. Of course I was prepared because I don't like it when a dog jumps up to me too enthusiastically. Timing is important here. If I subconsciously pay attention to the animal and give it the  attention it wants, the dog will repeat this behavior (the dog sees attention as a reward). Instead I paid him no attention at all and I turned sideways and as a result the dog kept sat down quietly with me. On this I could reward the dog with attention. 

Responding at the right time is important. 

In my previous blogs I wrote about the fact that you subconsciously do things and that you need to become aware of them. Timing does play a role in that, as does awareness. But also the focus has to be on timing. 
If you have an animal whose eyes need eyedrops  you quickly tend to focus on the treatment of the eyes. But what does an animal or we ourselves do when we get something in our an eye? Right, you're going blink. That's a natural reaction, but if you're bridged at the time of the treatment (the signal for the animal that it's done well) you will stand a good chance that the animal will learn: with eyedrops I have to close my eyes. But if you wait for a moment with the bridge and the eyes stay open or open up again, the behavior remains  in place.

Timing, awareness, focus these are all aspects that have to do with each other and that need to be taken into account. 
Timing is an important aspect, is your timing too fast or too late then you get a different behavior than you want to have. 
Coach for  Animals mainly gives hands-on coaching and gives, where we as caretakers, but also as zoo, could really benefit from performing the care of your animals even better and thereby improve animal welfare even more.
Have you become curious? Feel free to ask for more information.
Time on time this time so we can help you;-)

Timing alles wat je doet , een dier leert continu.
Als een dier iets fijn, leuk of lekker vindt, zal het gedrag dat het dier op dat moment vertoont waarschijnlijk versterkt worden. Ik was laatst bij een vriendin die haar hond wil gaan gebruiken als therapeuthond. Het diertje was net over de pubertijd heen en is erg enthousiast naar nieuw bezoek toe. 
Ik werd dus ook enthousiast onthaald. Ik was natuurlijk voorbereid en vind zelf het niet fijn als een hond te enthousiast tegen me opspringt. De timing is hier belangrijk. Zou ik onbewust toch het dier aanhalen en de aandacht geven die de hond wil, dan zal de hond dit gedrag herhalen (de hond ziet die aandacht als beloning) in plaats daarvan gaf ik hem geen aandacht en draaide ik mij helemaal af en hierdoor bleef het hondje rustig bij me zitten. Hierop kon ik de hond juist belonen met aandacht. 
Op het juiste moment reageren is belangrijk. 


In mijn eerdere blogs schreef ik er al over dat je onbewust ook dingen doet en dat je je daar bewust van moet worden. Timing speelt daar wel een rol bij net als bewustwording. Maar ook de focus heeft met timing te maken. 
Als je een dier hebt waarvan de ogen gedruppeld moeten worden, heb je gauw de neiging om de focus op het druppelen van de ogen te hebben. Maar wat doet een dier of wij zelf als we iets in het oog krijgen? Juist, je gaat even knijpen met het oog. Dat is een natuurlijke reactie, maar als je op het moment van het druppelen bridged (het signaal voor het dier dat hij het goed heeft gedaan) heb je een grote kans dat het dier met het druppelen leert: ik moet mijn ogen dicht doen. Maar als je het even wacht met het bridgen en de ogen blijven open of gaan weer open, blijft de gedraging in stand. 
Timing, bewustwording, focus dit zijn allemaal aspecten die met elkaar te maken hebben en waar rekening mee gehouden moet worden. 

​Timing is een belangrijk aspect, time je te snel of te laat dan heb je een ander gedrag dan dat je wil hebben. 
Coach for Animals geeft vooral praktijk-coaching en geeft advies, waar je als verzorger, maar ook als dierentuin, echt wat aan hebt om de verzorging van je dieren nog beter uit te voeren en hierdoor het dierenwelzijn nog meer te verbeteren . 
Ben je nieuwsgierig geworden? Vraag gerust naar meer informatie.
Time deze keer op tijd zodat wij jullie kunnen helpen;-)

Clarity:
Years ago I had a moment of professional blindness and frustration arose in the animal; that frustration was my fault. I should have seen to it that there was no frustration: a hard lesson for me.
If there is frustration in an animal, it is often because things don't go the way the animal wants. During a training session, the problem is often that carers are not on a par in terms of ideas concerning training:  people that train and people that don't want to train.
​
If you don't train, you really always train, except you don't realize you're training.  Each animal living under human care is learning (see my previous blog about communication) every moment of the day. Perhaps unconsciously, but every moment the caregiver does something, an animal learns something. The training techniques do apply. know what you want to do with your animal and then only go to work with your animal or work in the housing. This provides clarity for the animal. Clarity towards your animal is important to provide certainty and a framework that the animal can adhere to and therefore feel comfortable and thus create a feeling of confidence towards the caretaker. If you have any doubts as a carer or are not yet sure what you want or how you want to do something, this is unclear to the animal. How can the animal understand what you meant if you're not sure yourself? It is so important to know what you want to do before you work with the animal. Sure, you may be working in a certain way and don't get it right. Stop that session and try without busying yourself with your animal and try to create clarity.  Ask yourself questions in order to get more clarity as to why something isn't working. 
As in my previous blog about communication it is there where we as caregivers use different signals for the animal, that frustration can arise. So we have to prevent that. Being on one line with the other carers is important in any case for the animals, If you disagree with each other as caretakers, find out what is being done in the same way. That is a better way than leaving things and later seeing the frustration coming back in your animal:  that's not what you want.Clarity to the animal is what it's all about.

Coach for Animals mainly gives ands-on coaching and gives advice, which, as a carer but also as a zoo, really benefit you to perform the care of your animals even better and  to  improve animal welfare even more.
Have you become curious? Feel free to ask for more information.
Is there any clarity about what is most wise to train or how to deal with your animals? we can help you

Duidelijkheid:
Jaren geleden had ik een moment van bedrijfsblindheid en er ontstond een frustratie bij het dier, die frustratie was mijn fout. ik had ervoor moeten zorgen dat die frustratie er niet was: het was een harde leerschool voor mij. 

​Als er frustratie bij een dier is, komt het vaak omdat er dingen niet gaan wat het dier zou willen. Maar bij een training is vaak het probleem dat verzorgers niet op een lijn zitten qua kijken naar een training, mensen die trainen en mensen die niet willen trainen. Als je niet traint, train je eigenlijk altijd, alleen heb je het niet door dat je traint. Elk dier dat onder menselijke zorg leeft leert (Zie mijn eerdere blog over communicatie) elk moment van de dag. Misschien onbewust, maar bij elk moment dat de verzorger iets doet, leert een dier iets. Hierbij zijn de trainingstechnieken wel van toepassing. weet wat je wil doen met je dier en ga dan pas met je dier aan het werk of in het verblijf. Dit geeft duidelijkheid voor het dier. Duidelijkheid naar je dier is belangrijk om zekerheid te bieden, kaders waar het dier zich aan kan vasthouden en daardoor zich prettig voelt en waardoor er ook een vertrouwen ontstaat naar de verzorger toe. Als je zelf als verzorger twijfelt of nog niet zeker weet wat je wil of hoe je iets wil aanpakken, dan is dit onduidelijk voor het dier. Hoe kan het dier begrijpen wat je bedoelt als jij het zelf niet zeker weet? Daarom is het zo belangrijk om zelf eerst alles goed te weten wat je wil gaan doen, voordat je aan het werk gaat met het dier. Tuurlijk kan het zijn dat je op een bepaalde manier bezig bent en het maar niet wil lukken. Stop even die sessie en ga zonder met je dier bezig te zijn proberen duidelijkheid te scheppen. Ga bij je zelf na om meer duidelijkheid te verkrijgen waarom iets niet gaat. 
Zoals in mijn eerdere blog over communicatie waar we als verzorgers verschillende tekens voor het dier gebruiken, dat daar juist frustratie kan ontstaan. Dat moeten we dus voorkomen. Op één lijn zitten als verzorgers is belangrijk in ieder geval voor de dieren, Mocht je niet eens zijn met elkaar als verzorgers, overleg dan wat er wel gedaan wordt op dezelfde manier. Het is verstandiger dan om dingen te laten dan later de frustratie terug te zien bij je dier: dat is niet wat je wil.
Duidelijkheid naar het dier daar gaat het om.

Coach for Animals geeft vooral praktijk-coaching en geeft advies, waar je als verzorger maar ook als dierentuin echt wat aan hebt om de verzorging van je dieren nog beter uit te voeren en om het dierenwelzijn nog meer te verbeteren . 

​Ben je nieuwsgierig geworden? Vraag gerust naar meer informatie.
is er onduidelijkheid wat het verstandigst is om te trainen of hoe om te gaan met je dieren? wij kunnen jullie helpen