Evolution
How can we make things better? We know Charles Darwin  with his theory, of course and now years later we have found out that there is an evolution in the development of life on earth anyway. Everything is evolving or in other words: everything is developing. Every cell on earth is developing and adapting to the environment where it finds itself at that moment. If we consider humans we realize that100 years means a lot of development. These adjustments and the knowledge thereof has been continuously used and is still being used. Being involved in the development and knowledge and researching in order to improve it is good. But I think it's good to look critically at what really matters: everything developed! That's what animal training is. That is also developing more and more. Not so long ago -  only some 40 years - punishment was used for getting something done from an animal. Fortunately, that is for the larger part no longer the case. Developments are progressing with a view to improving animal welfare. If we look at what's changed, from working with slip chains, power bands, using whips and tracks, and just go through with them. Fortunately, some of these resources are being used less and less and mutual trust is increasingly being used. Although we work with the trust of the animal, it is important to know how this evolution went and that you are aware of future development. Then we come to the question I just started with: how can we improve things? Or rather how can we improve communication with animals? Coach  for  Animals can help to improve this communication with your animals! Feel free to contact us!
​

Evolutie
Hoe kunnen we dingen beter maken? We kennen natuurlijk Charles Darwin met zijn theorie en nu, jaren later, zijn we erachter dat er sowieso een evolutie is in het ontwikkelen van het leven op aarde. Alles evolueert of misschien beter gezegd is aan het ontwikkelen. Iedere cel op aarde is aan het ontwikkelen en past zich aan aan de omgeving waar hij op dat moment is. Als we kijken naar de mens dan is er 100 jaar veel ontwikkeld. Deze aanpassingen en de kennis daarvan wordt continu gebruikt en wordt nog steeds gebruikt.  Het bezig zijn met de ontwikkeling en kennis en het onderzoeken om het te verbeteren is goed, maar ik denk dat het ook goed is om kritisch te kijken wat er echt toe doet. Alles ontwikkelt zich! Dat is in de dierentraining ook. Die ontwikkelt zich ook steeds meer. Niet zo lang geleden (40 jaar) werd er gestraft om iets van een dier gedaan te krijgen. Gelukkig is dat grotendeels niet meer het geval, de ontwikkelingen gaan vooruit met het oog op het verbeteren van dierenwelzijn. Als we kijken wat er is veranderd vanaf het werken met slipkettingen, stroombanden, het gebruiken van zweepjes en sporen, en ga daar maar even in door, zien we dat deels deze middelen gelukkig steeds minder worden gebruikt en  er steeds meer gebruik wordt gemaakt van wederzijds vertrouwen. Ondanks dat we met vertrouwen van het dier werken is het wel belangrijk om te weten hoe die evolutie is gegaan  en dat je je bewust bent van de ontwikkelingen in de toekomst. Dan komen we bij de vraag waar ik net mee begon: hoe kunnen we dingen beter maken? of beter gezegd hoe kunnen we de communicatie verbeteren met dieren? Coach for Animals kan helpen deze communicatie te verbeteren met uw dieren! Neem gerust contact met ons op!
​

Black and white
How beautiful can it be when you think like animals. And people are often lost in thoughts, they're thinking so much that they forget if it's really necessary to think about it. Animals sometimes (most time) look away when they dislike something. My interpretation is then when they look away - "If I don't see it then it's not there".  This behavior is natural, not only for the animal itself but also for its environment. If there is a conflict with a an other animal, the animal that does not want conflict turns its head or walks away or gives off a different signal. The funny thing is, people do this, too.

I think that is interesting  to know what is going on in the animal's head. I see it as something where you know something's up, but try to let it go as much as you can. Things I don't have to think about, I try not to think about. It's energy saving for yourself.
That way I have more freedom in my head and can really give my full attention to what I want. The downside is that I'm a little forgetful from time to time - or does that have something  to do with age:-) - it's not because I consciously forget, but I don't find it disturbing either. This allows me to focus more on what I really like and what I really want. in animals. Black and white thinking is probably not without reason either. Animals have a system for survival, and that is also the case for humans. Just look at the climate problem, people who have to survive don't think about it. These people are already glad they have food. In animals it is the same, they are in the process of survival and therefore do not deal with other things: that would cost too much energy.
​

Zwart wit 
Hoe mooi kan het zijn als je net als dieren denkt. En mensen zijn vaak  in gedachten, Ze zijn zo aan het denken dat ze vergeten of het echt nodig is om er over na te denken. Dieren  kijken soms (vaak) weg als ze iets minder prettig vinden. Mijn interpretatie is dan als ze weg kijken: "Ik zie het niet dan is het er ook niet".  Dit gedrag is niet alleen voor het dier zelf natuurlijk, maar ook voor zijn omgeving. Als er een conflict is met een soortgenoot draait het dier dat geen conflict wil zijn hoofd om of loopt weg of geeft een ander signaal af. Het grappige is dat mensen dit ook doen.
Ik vind dat wel interessant om te weten wat er in het hoofd van het dier omgaat. Het is in ieder geval leerzaam. Ik zie het als iets waarvan je weet dat het er is maar je probeert het zo veel mogelijk los te laten. Dingen waar ik niet over hoeft na te denken, probeer ik ook niet over na te denken, het is een energie besparing voor jezelf.
Op die manier heb ik wel meer vrijheid in mijn hoofd. Zo kan ik de aandacht die ik wil geven ook echt volledig daar op concentreren. Het nadeel is wel dat ik af en toe wat vergeetachtig ben - of heeft dat met leeftijd te maken:-) - het is niet omdat ik het bewust vergeet maar ik vind het ook niet storend. Hierdoor kan ik meer focussen op wat ik echt leuk vind en wat ik echt wil. Bij dieren is het zwartwit denken waarschijnlijk ook niet voor niets. Dieren hebben een systeem om te overleven en ook bij de mens is dat het geval. Kijk maar naar het klimaatprobleem, mensen die moeten overleven denken daar niet aan, die zijn al blij dat ze eten hebben. Bij dieren is dat het zelfde, ze zijn  bezig om te overleven en houden zich dus niet bezig met andere dingen, iets wat  te veel energie kost.

Jubilee! 
Last  year I had my  jubilee of being employed at the Dolfinarium for 25  years. Here I  learned  a lot and  because  I worked there more  doors opened enabling me to do  internships in other parks. For example, it is always good to take a look in other kitchens. This gave me the opportunity to watch worldwide in animal parks such as in Hong Kong, Alaska, Canada  in several places in America, Sweden.

​These glimpses ranged from 1 week to three weeks of internships. 
By looking beyond just the company where you work, you have a more open view of the work and you can take ideas back to your own animals. This is to improve well-being even more. 
It is  not  always possible tocarry out all your ideas , but it also helps the company where  you work to further develop. The most important thing is that you continue to develop yourself. Developing yourself is the same as training with your  animal.  
Development is progress. Because I saw and learned a lot in my career, I was able  to  develop. As a result, I see more and want to continue  to develop with the aim of improving the welfare of my animals.
It's a mindset:  do you keep doing what you always have done or are you going to try  to  achieve your goal?
30 years  ago, before I even came to work in this  field I wanted to  become a forester. So my goal  was to enroll at  the forestry school. I managed to do that.  As a holiday job I got  to  work at the Dolfinarium  as a 15  year old  boy. It changed my purpose! My goal became to be able to work with special  animals.That's why I went  to the (at that time)  only school for animal care in Barneveld. After my studies and conscription into the army,  I was able to work in Paris as a dolphin/sealion trainer and a year  later I was at Gran  Canaria. That  same year I worked in Spain and the head zookeeper  called from the  Dolfinarium and asked me if I was willing to come to Harderwijk to work there. That was the beginning of my 25  yearsat the Dolfinarium. I soon got a permanent contract and  achieved my goal  in that. 
I want to remark  that if you keep your mindset on something and focus on that you  can  achieve something.
My personal  goal now is to  improve animal welfare even more with Coach for Animals and  Woodschpecker for animals  under human care.  So feel free to call in order to learn what we can do and make.

Jubilaris! 
Afgelopen jaar heb ik mijn jubileum gehad van 25 jaar in dienst zijn bij het Dolfinarium. Hier heb ik veel geleerd, maar doordat ik er werkte, gingen er ook meer deuren open om bijvoorbeeld stage te kunnen lopen in andere parken; het is altijd goed om in andere keukens te kijken. 
Zo kreeg ik de kans om wereldwijd te kunnen kijken in dierenparken zoals in Hongkong, Alaska, Canada en op verschillende plekken in Amerika en Zweden . 
Deze kijkjes variëerden van 1 week tot drie weken stages. 
​Door verder te kijken dan alleen het  bedrijf waar je werkt heb je een bredere blik op het werk en kun je ideeën meenemen naar je eigen dieren. Dit om het welzijn nog meer te verbeteren. 
Het is niet altijd mogelijk al je ideeën uit te kunnen voeren, maar het helpt het bedrijf waar je werkt ook om verder te ontwikkelen. Het belangrijkste is dat je zelf blijft ontwikkelen. Jezelf ontwikkelen is hetzelfde als trainen met je dier.
Ontwikkeling is vooruitgang. Doordat ik veel  gezien en geleerd heb in mijn carrière kon ik mij ontwikkelen. Hierdoor zie ik meer en wil ik mij blijven ontwikkelen met als doel het welzijn van dieren te verbeteren.
Het is een mindset, blijf je doen wat je altijd doet of ga je een nieuw doel proberen te behalen?
30 jaar geleden, voor ik überhaupt in dit vakgebied kwam werken, wilde ik boswachter worden. Daarom was mijn doel om op de bosbouwschool te komen en dat is mij gelukt, Als vakantiewerk kwam ik op het Dolfinarium te werken als 15 jarig jongetje. Toen veranderde mijn doel! Mijn doel werd om met bijzondere dieren te kunnen werken. Daarom ging ik naar de toen nog enige school voor dierverzorging in Barneveld. Na mijn studie en dienstplicht, kon ik in Parijs aan het werk als dolfijnen-/ zeeleeuwentrainer en een jaar later zat ik op Gran Canaria. Hetzelfde jaar dat ik in Spanje werkte, belde het hoofd van de dierverzorgers op het Dolfinarium met de vraag of ik naar Harderwijk wilde komen om daar te gaan werken. Dat was het begin van mijn 25 jaar Dolfinarium. Ik kreeg al snel een vast contract en heb mijn doel daarin bereikt.
Ik wil hiermee zeggen dat als je je mindset vasthoudt en je focust daarop dan kun je echt iets bereiken. 
Mijn persoonlijke doel is nu om met  Coach for Animals en  Woodschpecker dieren onder menselijke zorg het dierwelzijn nog meer te verbeteren. Dus bel gerust voor wat we allemaal doen en maken.

Empathy;
When I'm working with the animals, I'm really enjoying myself. Especially when I see that some animals are caring for one of their peers.
I work with Steller sea lions, among others. I've been working with them since the beginning of my career. There used to be a male who really took care of the oldest animal in that group. When I got there,Teun (as he was called) made  sure Snibbechien  came along too. If she wasn't there I'd ask him where she was  and he'd go get her. Super cute to see.  Of course, I also see this behaviour in mothers with their young. But the great thing is that I also see this in the older animals. Now, after many years, and a few generations later, the group of Steller sea lions has a different formation. Now Olympia is the oldest of the group and the nice thing is that Snibbechien is an aunt of Olympia. The other day I was cleaning the housing and when changing I saw that one of the younger females really took care of Olympia, she really kept looking where Olympia was and whether she actually went with the group.
Frans de Waal has written a beautiful book about Mom's last embrace. Here he describes extensively about empathy among monkeys. I really recommend reading it. But I'm truly convinced that all animals have empathy. I wonder if you as a reader also have this experienced this. Of course, we humans are also animals, we have empathy, but so have other animal species. At least that is my experience.  It  would be nice if  you would share your experiences  too! 
​

Empathie;
Als ik aan het werk ben met de dieren ben ik echt aan het genieten. Vooral als ik zie dat sommige dieren zorgzaam zijn voor één van zijn of haar soortgenoten.
Ik werk onder-andere met Stellerzeeleeuwen. Hier werk ik eigenlijk van het begin van mijn carrière al mee. Vroeger was er een mannetje die erg zorgzaam was voor het oudste dier in die groep. Als ik eraan kwam, zorgde Teun (zo heette hij) dat Snibbechien er ook bij kwam. Als zij niet er was, vroeg ik waar ze was en  ging hij haar halen. Superschattig om te zien.  Dit gedrag zie ik natuurlijk ook bij moeders met hun jongen. Maar het mooie is dat ik zie dat dit ook bij de oudere dieren gedaan wordt. Nu na vele jaren, zelfs een paar generaties later, heeft de groep Stellerzeeleeuwen een andere formatie. Een tijd geleden  was Olympia de oudste van de groep en het leuke is dat Snibbechien een tante is van Olympia. toen ik het verblijf aan het schoonmaken was en bij het wisselen zag ik dat één van de jongere vrouwtjes echt voor Olympia zorgde, ze bleef echt kijken waar Olympia bleef en of ze ook mee ging samen met de groep. 
Frans de Waal heeft een mooi boek geschreven over mamma’s laatste omhelzing. Hier beschrijft hij veel over empathie bij apen. Echt een aanrader om te lezen. Maar ik ben ervan overtuigd dat alle dieren empathie hebben. Ik ben benieuwd of jij als lezer deze ervaring ook hebt. Wij mensen zijn natuurlijk ook dieren, wij hebben empathie maar andere diersoorten hebben dat ook. Mijn ervaring is dat wel in ieder geval. Het zou leuk zijn als je jouw ervaringen ook zou willen delen! 
​

Can we make animals smarter?
My opinion  is  that  you  can  definitely  make animals  smarter.  Actually, you're  already  doing  that unconsciously. In my previous  blogs you could  read  that  animals  are a mirror to you as a caretaker. Animals learn every moment, but that which they like they will do more often. Anything they find unpleasant they will try to  avoid. As a caretaker, you want the best for your animal! Therefore, it is good to give the  animal stimuli through which the animal can learn.  
This can be by teaching toys that you give but also by learning medical actions. 
The latter is useful, and prevents fear for these actions: they are also prepared.

Is an animal under human care not domesticated nowadays? 
A few weeks ago, I was working with sea lions. I felt like I was working with a pet. 30 years ago when I started working with wild animals there were still animals that came from the wild. Fortunately, that's not happening anymore (at  least not in the good animal parks).
Over the years, the animals have become more and more trained and now, after a number of generations, it seems that the trained animals are more used to the environment and it looks like they are domesticated. Let’s us take a look at the old days when dogs weren't living with humans. Now it's almost impossible to imagine, but dogs are really domesticated. Despite that, they still are and will remain animals where instincts are still at work.
We humans have also become used to the behaviour of animals. 
We get to know the animals better and better, but also animals under human care. That is because they have become used to the environment, they learn continuously. If you have read all my blogs you know that this theme comes back again and again. Without us knowing we do things and the animals react to that and this unconscious remains an important point of attention. We regularly do things unconsciously and it is important to become aware of your unconscious.

Kunnen wij dieren slimmer maken?
Mijn mening is dat je  dieren zeker slimmer kunt maken. Dat doe je eigenlijk al onbewust. 
In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat dieren een spiegel zijn voor jou als verzorger. 
Dieren leren elk moment, maar wat ze fijn vinden doen ze vaker. Alles wat ze vervelend vinden proberen ze te voorkomen. Als verzorger wil je het beste voor je dier! Daarom is het goed om het  dier prikkels te geven waardoor het dier daarvan leert . 
Dat kan zijn door speeltjes die je geeft maar ook door medische handelingen aan te leren. 
Dit laatste is handig, en voorkomt angst voor deze handelingen. tevens zijn  ze voorbereid.

Is een dier onder menselijke zorg tegenwoordig niet gedomesticeerd?
Een paar weken geleden was ik aan het werk met de zeeleeuwen. Ik had het gevoel dat ik met een huisdier aan het werk was. 30 jaar geleden toen ik begon met het werken met wilde dieren, waren er nog dieren die vroeger nog uit het wild vandaan kwamen . Gelukkig gebeurt dat nu niet meer. (In ieder geval niet in de goede dierenparken)

In de loop der jaren zijn de dieren steeds meer getraind en lijkt het nu, na een aantal generaties, dat de getrainde dieren meer gewend zijn aan de omgeving en lijkt het dat ze gedomesticeerd zijn. Laten we eens kijken naar vroeger toen honden nog niet met de mens leefden. Nu is het bijna niet voor te stellen, maar honden zijn echt gedomesticeerd. Desondanks zijn en blijven het dieren waar nog steeds instincten in aanwezig zijn.
Wij mensen zijn ook gewend geraakt aan het gedrag van dieren. 
​Wij leren de dieren steeds beter kennen maar ook dieren onder menselijke zorg, ook al omdat ze gewend zijn aan de omgeving, ze leren continu. Als jullie al mijn  blogs gelezen hebben, weten jullie dat dit thema steeds weer terugkomt. Zonder dat wij het weten doen wij dingen en daar reageren de dieren op en dit onbewuste blijft een belangrijk punt van aandacht. Wij doen regelmatig dingen onbewust en het is belangrijk om bewust te worden van je onbewuste.

"Who trains who" or "who learns from whom"


Have you ever heard …? I have heard regularly in my career "who trains who". At the beginning of my career it was mainly to learn from my mistakes during training, but  after  30 years of experience I look at it in a totally different way.
"Who trains who" is more an expression to tell you that you learn from your animals. Maybe it's better to express this differently and well “Who learns from whom". For you as a carer of animals it is important that you learn from your animals. The  animals  are  the  best  teachers you can find.

Animals continuously provide information and you respond to this information or not. 

As a carer/trainer you use different training techniques. If you are very strict concerning those techniques you provide clarity to the animal. Clarity is for your animal very important and prevents frustration.
The techniques are not the only important thing, it is also important to know the animal, to create mutual trust.  
In my previous blogs you have read that I think it is important to watch one’s animal as closely as possible and pay attention to your non-verbal conduct. “Who trains who” could be seen as a mirror of your conduct/training. So you learn from your animal but you are also trained by your animal. It is not at all wrong to be trained by your animal. In my opinion it is good if you learn from or are trained by your animal.

​Do you want to learn more from your animals, but you don't see what to look at?  Feel free to contact us en maybe Coach  for Animals can help you with the way you and your animal reflect each other.

„Wie traint wie” of „wie leert van wie”
Heb jij het wel eens gehoord …? Ik heb in mijn carrière regelmatig gehoord  “wie traint wie”. In het begin van mijn carrière was het vooral om van mijn trainingsfoutjes te leren, maar na 30 jaar ervaring kijk ik er totaal anders naar. 
" Wie traint wie" is meer een uitdrukking om ook in te zien dat je leert van je dieren. Misschien is het beter is om de uitdrukking anders te formuleren, namelijk “Wie leert van wie”. Als verzorger van dieren is het belangrijk dat je leert van je dieren. De dieren zijn de beste leerkrachten die je maar kunt vinden. 
Dieren geven continu informatie en op deze informatie reageer je of juist niet. 

​Als verzorger/trainer gebruik je verschillende trainingstechnieken. Als je heel strikt bent betreffende die technieken geef je duidelijkheid aan het dier. Duidelijkheid naar je dier is erg belangrijk en voorkomt frustratie. 
De technieken zijn niet alleen belangrijk, het is ook belangrijk het dier te kennen, wederzijds vertrouwen te hebben.  
In mijn vorige blogs heb je kunnen lezen dat ik het belangrijk vind zoveel mogelijk naar je dier te kijken en op jouw non-verbale gedrag te letten. “Wie traint wie” zou je kunnen zien als een spiegel van jou gedrag/training. Je leert dus van je dier, maar je wordt ook getraind door je dier. Het is helemaal niet fout om dus getraind te worden door je dier, het is naar mijn inzicht juist goed als je leert van of getraind wordt door je dier.
Wil je meer leren van je dieren maar je ziet niet waar je naar moet kijken? Bel gerust, misschien kan Coach for Animals je helpen met de weerspiegeling tussen jou en je dier.

Social people /animals , what is social? 
Social or antisocial, it is all how you look at it as a caretaker. What is desirable and what is normal for the animal? Some animals naturally exhibit a certain conduct. Some animals exhibit conduct that may not be desirable for us. As an animal  behavioural therapist, I mainly keep in mind where that conduct comes from. Conduct is there for a reason.
Some animal owners (for example of dogs) sometimes call the conduct a problem conduct. But is this conduct really a "problem" conduct?
It is often an interpretation of what we want as humans and what we find normal social conduct.
Fortunately, there are many zoo keepers in zoos who are well trained; we look at what the natural conduct of an animal is and from that we look at what normal conduct is. As a pitfall, the interpretation of conduct can sometimes be different from what it really is. 
Every person learns things in his life that are good and not good. People are great at interpreting things. 
I don't think interpreting things always leads to good results. This is because it is often not based on facts. Look at animals to see what their needs are, are they in line which what they get?
Let us we look critically at the needs and the choices the animal has. Can you tell if an animal is feeling well or not? 
If we look at social animals, these are animals that show empathy towards their peers, it does not follow that the animal should naturally be social towards us humans. That's not to say you cannot teach the animal this. In some zoos they have the wish for an animal  not to be social to humans, while at other animal parks that is seen as desirable conduct. It just depends on what a park wants with its animals. 
Animals in an animal park will always get used to the caretaker, or maybe they get used tot where the food comes from (the caregiver). They will quickly realize where the food is coming from. If there is danger or the animal feels threatened it will respond to it. Everything we do affects the conduct of the animal: so it follows that it also affects social and 'antisocial' conduct.
If you want to know how you affect your animal, feel free to take contact with Coach  for  Animals!
​

Sociale mensen /dieren, wat is sociaal? 
Sociaal of asociaal: alles gaat om hoe je als verzorger er naar kijkt. Wat is wenselijk en wat is normaal voor het dier? Sommige dieren vertonen van nature bepaald gedrag. Sommige dieren vertonen gedrag wat voor ons misschien niet wenselijk is. Ik denk als dierengedragstherapeut vooral over waar dat gedrag vandaan komt. Gedrag is er niet voor niets.
​Door sommige diereigenaren (bijvoorbeeld van honden) wordt soms het gedrag probleemgedrag genoemd. Maar is het gedrag wel „probleem” gedrag?
Vaak is het een interpretatie van wat wij als mens willen en wat wij normaal sociaal gedrag vinden.
Gelukkig zijn er veel dierverzorgers in dierentuinen die goed opgeleid zijn, er wordt gekeken naar wat het natuurlijke gedrag is van een dier en daar vanuit wordt er gekeken naar wat normaal gedrag is. Een valkuil van de interpretatie van gedrag  kan zijn dat het soms anders is dan dat het in werkelijkheid is. 
Ieder mens leert in zijn leven dingen wat goed en niet goed is. Mensen zijn een kei in dingen interpreteren. 
Volgens mij komt het door dingen interpreteren niet altijd goed uit. Dit omdat het vaak niet op feiten is gebaseerd. Kijk bij de dieren wat hun behoeftes zijn, kloppen die wel met wat ze krijgen?
Laten we kritisch kijken naar de behoeftes en de keuzes die het dier heeft. Kun je zien of een dier lekker of juist niet lekker in zijn/ haar vel zit?
Wanneer we kijken naar sociale dieren, dieren die empathie tonen voor zijn of haar soortgenoten. Dat wil niet zeggen dat het dier van nature sociaal naar ons als mens zouden moeten zijn. Maar dat wil ook niet zeggen dat je dit niet het dier kunt aanleren. In sommige dierentuinen hebben ze de wens dat een dier niet sociaal naar de mens is, terwijl bij andere dierenparken dit juist wel wenselijk is. Ongeacht wat een park wil met zijn /haar dieren. 
Dieren in een dierenpark zullen altijd aan de verzorgers gaan wennen, misschien gewenning aan waar het voedsel vandaan komt (de verzorger). Een dier heeft heel gauw door waar het voedsel vandaan komt. Als er gevaar is of het dier voelt zich bedreigt dan zal het dier daarop reageren. Alles wat wij doen, heeft invloed op het gedrag van het dier: daarvan uitgaand heeft het dus ook invloed op het sociale en "asociale" gedrag.
Wilt u weten wat voor invloed u heeft op uw dier, neem gerust contact met Coach for Animals op!

Training techniques in everyday life
Every trainer/carer who has children might use the same techniques for animals for their kids.
I have two very sweet children and the use of training techniques with your kids works just as well.
It's the same techniques. Not that you give your kids the same reward, but that you reward them. As a parent, you know what your child needs- you can use that as a reward. Also with children it is all about trust, exactly the same as with animals!

To feel what the needs are and anticipate on them. If it gets a little more difficult, you can make it a little easier for your child to get something done so that the threshold is a little less high. You're not going to present the end goal to your animal or child right away -you're doing it all in steps. Your 4-year-old child doesn't learn mathematics immediately, but you start slowly with some sums. You also do this by teaching behaviour to animals.
If you want to train blood taking from animals, you do so with small steps. With your child you do that step by step, you slowly prepare your child by explaining to them what is going to happen and eventually you reward them with something fun. It's a little more difficult with animals because they can't talk, but the technique is the same.
Now that it has been scientifically proven that animals also have emotions, you have to anticipate on them and will get more done if you use it in a positive way. You're going to abuse it, and  of course you don't want to,  but sometimes you subconsciously do things that later turn out to be counterproductive. That is easier to explain to children, here you can just say that you were wrong.  That's okay, that's how you teach your child: making mistakes is not a bad thing and that you as a parent/caregiver also make mistakes.
It doesn't matter to make mistakes if you dare to admit it yourself. For your animal too it's okay to make mistakes as long as you learn from it! After that, you'll make it clear what's good. Being consequent is important but sometimes a giving way a little and being flexible with the situations out there is also very important. There's a situation when it's a little less pleasant to do and you know that an animal or your child finds something very exciting, don't ask the extreme but find the acceptable way in it. In doing so you prevent an animal or child from being traumatized and the animal and or child might just keep doing it next time in another situation.

As a novel trainer and parent you make mistakes and often you don't get it right because of what you do wrong and you miss all kind of little things. You're working in a black and white manner. Over the years you will notice that you make mistakes and you will learn from them. This way you grow in the learning process and you continue to develop yourself as a carer/parent.
As a parent of my kids and as a trainer of animals, I also see differences: in children it is a bit easier because you can explain things (of course only if they can talk) and this makes teaching easier. With animals it is different, this is the same as with children who cannot talk and or can react like babies.  In the past I had a rather hard time with my kids during their time as babies (that's how I describe it). It was also a learning process for me. In the beginning I didn't realize I could use training techniques, but when I realized I could use them properly it got easier. If you want an animal to unlearn something you'll eventually get to the  extinction burst. This is when the undesired behavior worse. If you react to this, the behavior will not extinguish, but if you continue with your training technique, the behavior will eventually really disappear. What is important is that you are sure that there is really nothing medical going on. One of my kids was crying every night, because of this technique she ended up sleeping well. Again you had to find out if there was really nothing going on. Because of this technique, my child finally had a good night's sleep (and dad too).

Coach for  Animals mainly gives hand-on coaching and gives advice, which you as a caretaker but also as a zoo really need to do better concerning the care of your animals and thereby improve the animal welfare even more.

Have you become curious? Feel free to ask for more information.
You are not a carer, but are interested in the techniques we use we would like to hear from you!

Trainingstechnieken in het dagelijkse leven
Iedere trainer/verzorger die kinderen heeft, gebruikt misschien wel dezelfde technieken als dieren voor hun kids.
Ik heb twee heel lieve kinderen en het gebruik van trainingstechnieken bij je kids werkt net zo goed.
Het zijn dezelfde technieken. Niet dat je je kids dezelfde beloning geeft, maar wel dat je ze beloont. Je weet als ouder wat je kinds behoeftes, dat kun je gebruiken als beloning. Ook bij kinderen gaat het om vertrouwen, exact het zelfde als bij dieren!

Het aanvoelen wat de behoeftes zijn en daarop anticiperen. Als het wat moeilijker wordt, kun je het wat makkelijker maken voor je kind om iets voor elkaar te krijgen zodat de drempel iets minder hoog is. Je gaat niet gelijk het einddoel presenteren bij je dier of kind, dat doe je allemaal in stapjes. Je kind van 4 leer je niet gelijk worteltrekken, maar begin je langzaam met wat sommetjes. Dit doe je ook met het aanleren van gedragingen bij dieren. 
als je bloedafname wil trainen bij dieren doe je dat met kleine stapjes. Met je kind doe je dat ook stap voor stap, je bereidt je kind langzaam voor door ze uit te leggen wat er gaat gebeuren en uiteindelijk beloon je ze met iets leuks. Bij dieren gaat het wat moeilijker omdat ze niet kunnen praten, maar de techniek is hetzelfde.
Nu het wetenschappelijk is bewezen dat dieren ook emoties hebben, moet je daar op anticiperen en kun je meer voor elkaar krijgen als je dat op een positieve manier gebruikt. Als je het gaat misbruiken, en dat wil je natuurlijk niet, maar soms doe je onbewust dingen waarvan later blijkt dat het averechts werkt. Dat is bij kinderen makkelijker uit te leggen, hier kun je gewoon zeggen dat je fout zat, dat geeft niet, zo leer je je kind ook dat fouten maken niet erg is en dat ook jij als ouder/ verzorger ook fouten maakt.
Het geeft niet om fouten te maken als je het zelf maar durft toe te geven. Ook naar je dier is het niet erg om fouten te maken als je er maar van leert! Als je het daarna maar duidelijk maakt wat wel goed is. Consequent zijn is belangrijk maar soms is een beetje meegaan en flexibel zijn met de situaties die er zijn ook erg belangrijk. Als er een situatie is waar het wat minder prettig is om te doen en je weet dat een dier of je kind iets heel spannend vind,. vraag niet het uiterste maar zoek de acceptabele weg daarin. Zo voorkom je dat een dier of kind er een trauma krijgt en heb je dat het dier en of kind het de volgende keer misschien in een andere situatie het gewoon blijft doen.

Als beginnend trainer en ouder maak je fouten en heb je vaak niet gelijk door wat je fout doet en zie je die kleine dingen niet. Je bent heel zwart-wit aan het werk. In de loop der jaren merk je dat je fouten maakt en daar leer je van. Zo groei je in het leerproces en blijf je jezelf als verzorger/ ouder ontwikkelen.
Ik zie als ouder van mijn kids en als trainer van dieren ook verschillen: bij kinderen is het iets makkelijker omdat je dingen kunt uitleggen (natuurlijk als ze kunnen praten) en hierdoor gaat het aanleren makkelijker. Met dieren is dat anders, dit is hetzelfde als met kinderen die niet kunnen praten en of kunnen reageren zoals baby’s.  In het verleden heb ik met mijn kids een best pittige tijd gehad tijdens de babytijd (zo beschrijf ik het maar even). Het was ook een leerproces voor mij. IN het begin had ik niet door dat ik de trainingstechnieken kon gebruiken. maar toen ik door had dat ik die goed kon gebruiken werd het makkelijker. Als je een dier iets wil afleren kom je op den duur bij de extinction burst. Dit is dat het gedrag wat je niet wil hebben eerst erger wordt. Als je hier op reageert zal het gedrag niet uitdoven maar als je doorzet met je trainingstechniek zal het gedrag uiteindelijk echt uitdoven. Belangrijk daarbij is wel dat je zeker weet dat er echt niets medisch aan de hand is. Eén van mijn kids was elke nacht aan het huilen, door deze techniek sliep ze uiteindelijk goed door. Nogmaals je moest er wel eerst achter komen of er echt niets aan de hand was. Door deze techniek had mijn kind uiteindelijk een goede nachtrust (en papa ook).

Coach for Animals geeft vooral praktijk-coaching en geeft advies, waar je als verzorger maar ook als dierentuin echt wat aan hebt om de verzorging van je dieren nog beter uit te voeren en hierdoor het dierenwelzijn nog meer te verbeteren . 

Ben je nieuwsgierig geworden? Vraag gerust naar meer informatie.
ben je geen verzorger maar wel interesse in de technieken die wij gebruiken wij horen graag van u!

Basic seat (station) and selection training:


if you have a group of animals and you want to feed this group easily as a caretaker, it is very convenient to give each animal its own place. How are you going to teach this? I usually look at it from the point of view of the animal: what is a nice place where the animal likes to sit. So basically you look at where the animal often sits. This way you can be sure that the animal feels safe and is also relaxed! When an animal sits down in such a place, you reward it at that moment. But it may be that you do not have the space or that an animal is less comfortable to sit somewhere. In that case  you need to look at where the animal feels best and relaxed and try to reward it in this new place with primary reward.
There can be several reasons why an animal does not want to sit somewhere, of course you have to anticipate on that. Reasons why an animal is not comfortable somewhere may be: an animal has to sit down with animals with which it has a lesser connection, an animal has no overview of the enclosure, or rather of the group of his peers. For example, a harem boss with sea lions would like to keep an eye on his harem, but also like to have a view of the younger males. Are there aspects that make an animal anxious? All these points are important to take into account. If you have taken it into account, you can also have animals move by to taking/guiding it with a target. By feeding the animal at the same place each time, the animal will eventually sit there every time. If necessary, you can give a signal to it so that it always sit on that signal at that place. This probably doesn't even have to be a conscious act, because animals often see you coming and go sit at their station at their own volition.
That station is the base from which I work with the animals every time.
It ensures that I am sure that every animal gets enough to eat, but also have an overview, to take the animals out of a certain pattern and to be able to do individual training.
The latter is especially important in order to be able to train things when you do not have a change option and still get things done such as health  training, being able to weigh animals and train other medical actions.
In my career I developed a selection training about which I gave a presentation at IMATA in 2004.
The selection training is that the whole group sits at their own place/station and on signal you pick one animal off its place, the rest of the group stays in place. Then you also reward these animals including  the animal that goes with you. Then you do the training with that one animal. Every time you reward the animal you train with, you also reward the animals that stay at their station. 
Sitting still is often even more difficult than going with the carer to do a training.
This allows you to train an individual animal within a large group of animals. It may happen that an animal leaves its place during this training. It is important to know that you always go back to basics. The base is the station. Especially staying calm is important and that this is well rewarded. this prevents disruption of the individual training.
If you are interested and would like to know more about how to best handle this, please feel free to contact us! Coach for  Animals is a specialist in this type of training by developing this.
​

Basis zitplaats en selectie training:


Als je een groep dieren hebt en je wilt als verzorger deze groep makkelijk voeren, dan is het erg handig om ieder dier zijn eigen plek te geven. Hoe ga je dit aanleren? Ik kijk meestal vanuit het dier, wat vindt het dier een fijne plek om te zitten. Dus eigenlijk kijk je waar het dier vaak zit. Hierdoor weet je zeker dat het dier zich veilig voelt en ook relaxt zit! Als een dier op zo'n plaats gaat zitten beloon je hem op dat moment. Het kan zijn dat je niet de ruimte hebt of dat een dier het minder prettig vindt om ergens te zitten. Dan moet je kijken naar waar het dier het best en relaxt zit en probeer je het dier op deze nieuwe plek te belonen met primaire beloning.
Er kunnen verschillende redenen zijn waarom een dier ergens niet wil zitten, daar moet je natuurlijk wel op anticiperen. Redenen waarom een dier ergens niet fijn zit zijn: een dier moet gaan zitten bij dieren waar hij een mindere klik mee heeft, dat een dier geen overzicht heeft op het verblijf, of juist op de groep soortgenoten. Een harembaas bij zeeleeuwen bijvoorbeeld, wil graag het overzicht hebben op zijn harem, maar ook graag zicht hebben op de jongere mannetjes. Zijn er aspecten waar een dier angstig van wordt. Al deze punten zijn belangrijk om rekening mee te houden. Heb je er rekening mee gehouden dan kun je ook dieren van plaats laten veranderen om een dier met een target mee te nemen/begeleiden. Door het dier hierdoor op één plek elke keer te voeren zal het dier uiteindelijk zelf elke keer daar gaan zitten. Eventueel kun je er een teken aan geven zodat ze altijd op dat teken op deze plaats gaan zitten. Bewust hoeft dat waarschijnlijk niet eens want dieren zien je vaak al aankomen en gaan vaak uit hun zelf op hun station zitten.
Dat station is de basis waarvan ik elke keer weer werk met de dieren.
Het zorgt ervoor dat ik zeker weet dat ieder dier genoeg te eten krijgt. maar ook om overzicht te hebben, de dieren uit een bepaald patroon te halen of individuele trainingen te kunnen geven.
Dit laatste is vooral van belang om dingen te kunnen trainen terwijl je geen wissel mogelijkheid hebt en om toch dingen voor elkaar te krijgen zoals gezondheidstraining, dieren kunnen wegen en andere medische handelingen te kunnen trainen.
In mijn carrière heb ik een selectie training ontwikkeld waar ik in 2004 bij IMATA een presentatie over heb gegeven.
De selectie training is dat een groep dieren  allemaal op hun eigen plaats/station gaan zitten en je één dier op teken van zijn/haar plaats haalt, waarbij de rest van de groep op hun plek blijft zitten. Vervolgens beloon je ook deze dieren inclusief het dier dat met je meegaat. Vervolgens doe je de training met dat ene dier. Elke keer als je het dier waar je mee traint beloont, beloon je ook de dieren die blijven zitten op hun station. 
Stil zitten is namelijk vaak nog moeilijker dan mee gaan met de verzorger om een training te doen.
Hierdoor kun je binnen een grote groep dieren gewoon een individueel dier trainen. Het kan voorkomen dat een dier tijdens deze training van zijn/haar plaats gaat. Belangrijk is om te weten dat je altijd terug naar de basis gaat. De basis is de station. Vooral het rustig blijven zitten is belangrijk en dat hiervoor goed beloond wordt. Dit voorkomt verstoring van de individuele training.
Heeft u interesse en wilt u meer weten hoe u dit het beste aan kunt pakken, neem dan gerust contact met ons op! Coach for Animals is specialist in dit soort trainingen door dit te ontwikkelen.

LRS

​If you start reading books about training, you will see that about LRS (Least Reinforcing Scenario) there are different things described and how you may apply them. Applying them properly is essential for the goal you want to achieve.  One book says that you have to turn your back for 3 seconds and ignore your animal, the other book on the other hand tells you to look at the animal for 3 seconds. Small details make all the difference, only this time there are big differences .
Namely, turn around and ignore or look and keep its attention! 
What exactly is LRS and why do you use it? The latter is especially important to know, before you apply it. The main reason is avoiding frustration in your animal. You want to make sure that the animal gets a positive feeling. If you look at the different descriptions, the animal will feel differently about being approached. If you don't keep that in mind, you get a completely different result. 

If you turn your back and ignore the animal, it may develop frustration faster than if you keep its attention and keep an eye on it.
The latter is therefore also the correct method.
In order to teach an LRS, the animal will have to be rewarded regularly, especially in the beginning. You should also to think of it as a conduct that you are teaching.
If you do not teach the animal an LRS properly, you have a good chance that you will get the opposite result. And of course you want to avoid that!
Experience teaches us that rewarding by giving positive attention is never wrong when you are working with your animal. Ignoring results in frustration. Ignoring the animal used to be done to make it clear that it did something wrong. But is that what you want? I think you should focus on what you want from the animal! This is best done if you have the animal’s attention. 
For example, many books state that ignoring the animal will help it to think. But if you think about that,  ..... you  don't know if the animal  knows that it is showing a wrong conduct (which is our  opinion).  The animal may think he did something  right!  Therefore, it is important to maintain a positive attitude.

How would I apply LRS:
An animal has not done a good conduct, something the  animal would normally be able to do!  
The animal comes towards me, the animal pays attention to me and I keep its attention for 3 seconds, or I reward it with a small treat. Then I will ask for a different conduct and without  rewarding afterwards I immediately ask for the conduct that went a little less but with extra energy. But the action described above I may also do sometimes,  but with rewards in between.
LRS is a complicated thing. If you don't know how to apply it , it may produce the      opposite result.
I  hope that these blog gives more clarity and that together we ensure that there is less  frustration in people  ;-) and  animal.

Coach for animals can help you  with that, if you want to  know more,  please feel free to contact us!  

LRS

​Als je in verschillende boeken gaat lezen over training zul je zien dat er over LRS (Least Reinforcing Scenario) verschillende zaken beschreven worden en hoe je die toepast. Het goed toepassen is wel essentieel voor het doel dat je wil behalen.  In het ene boek staat dat je je 3 seconde om moet draaien en je dier moet negeren, het andere boek stelt daarentegen dat je het dier 3 seconde moet aankijken. De kleine details maken het verschil, alleen dit keer zijn er wel grote verschillen.
Namelijk omdraaien en negeren of aankijken en aandacht vasthouden! 

Wat is LRS nou precies en waarom gebruik je het?  Dit laatste is vooral erg belangrijk om te weten, voordat je het gaat toepassen. De hoofdreden is vooral om frustratie bij je dier te voorkomen. Je wil ervoor zorgen dat het dier een positief gevoel krijgt. Als je kijkt naar de verschillende beschrijvingen zal het dier zich anders benaderd voelen. Als je dat niet in gedachten houdt, krijg je een heel ander resultaat. 
Bij het omdraaien en negeren van het dier, zal hier bij het dier eerder frustratie kunnen ontstaan dan bij aandacht vasthouden en aankijken.
Dit laatste is daarom ook de juiste methode.
Om een LRS aan te leren zal het dier vooral in het begin regelmatig beloond moeten worden. Je moet het ook zien als een gedraging die je aanleert. Leer je het dier een LRS niet goed aan heb je een grote kans dat je juist het tegenovergestelde resultaat krijgt. Dat wil je natuurlijk zien te voorkomen!
Ervaring leert dat belonen door positieve aandacht nooit verkeerd is als je aan het werk bent met je dier. Negeren resulteert juist in frustratie. Negeren van het dier werd vroeger gedaan om duidelijk te maken dat het iets fout had gedaan. Maar wil je dat? Ik ben van mening dat je juist moet focussen op wat je wel wil van het dier! Dit kan je het beste doen als je de aandacht hebt van het dier. 
In veel boeken staat bijvoorbeeld bij het negeren dat dat helpt om het dier na te laten denken. Maar als je daar over nadenkt, ..... je weet niet of het dier weet dat hij een foute gedraging vertoont (wat onze mening is). Het dier denkt misschien wel dat hij iets goed heeft gedaan! Daarom is het belangrijk om positieve aandacht te houden. 

Hoe zou ik LRS toepassen:
Een dier heeft een gedragingen niet goed gedaan van iets wat het dier normaal wel zou kunnen!
Het dier komt naar me toe, het dier heeft aandacht voor mij, ik hou die aandacht 3 seconden vast, of ik beloon met een kleine beloning. Vervolgens vraag ik een andere gedraging en zonder daarna te belonen  vraag ik direct daaarna de gedraging die wat minder ging maar met extra energie. Maar het hierboven beschrevene wil ik ook wel eens doen maar dan met beloningen tussendoor.
LRS is een ingewikkeld iets. Als je niet goed weet hoe je het moet toepassen kan juist het tegenover gestelde resultaat ontstaan.
Ik hoop dat deze blog meer duidelijkheid geeft en dat we samen er voor zorgen dat er nog minder frustratie bij mens ;-) en dier ontstaat. 
Coach for animals kan je daarbij helpen, wil je meer weten neem gerust contact op!